Ο κύριος Αφελής πηγαίνει ένα απόγευμα και αγοράζει για 50 ευρώ από τον κύριο Επιτήδειο τους αριθμούς που θα κληρωθούν την επόμενη εβδομάδα στο λόττο. Μάλιστα αγοράζει -για άλλα 50 ευρώ- και την τυχερή πέτρα, την οποία πρέπει να τρίψει πάνω στο δελτίο με τους αριθμούς που αγόρασε από τον κύριο Επιτήδειο, για καλύτερα αποτελέσματα...
Προφανώς οι πιθανότητές του να κερδίσει δεν αυξήθηκαν από όλα αυτά, και ο κύριος Αφελής χάνει 100 ευρώ (συν τα έξοδα του δελτίου του λόττο), ενώ ο κύριος Επιτήδειος, περιχαρής, κερδίζει 100 ευρώ.
Την επόμενη ημέρα, ο κύριος Αφελής πηγαίνει στον κύριο Γνωστικό και του λέει το παράπονό του. Ο κύριος Γνωστικός εξοργίζεται με την αφέλεια του κυρίου Αφελή και τον κατσαδιάζει:
"Μα είσαι ΤΟΣΟ ανόητος; Αν ο κύριος Επιτήδειος ήξερε τους αριθμούς που θα κληρωθούν, γιατί δεν τους έπαιξε ώστε να κερδίσει 100 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ευρώ, και στους πούλησε για 100 ευρώ ΜΟΝΟ; ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για τη χασούρα σου. Διότι πίστεψες πως θα εξαπατήσεις τον κύριο Επιτήδειο, και δεν σου πέρασε από το μυαλό πως είναι επαγγελματίας, κι εσύ ερασιτέχνης απατεώνας! ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!".
Ο κύριος Αφελής χαμήλωσε το κεφάλι, και δεν μίλησε...
Οι μέρες περνούσαν, αρκετοί ακόμα πλήρωσαν το μερίδιο της αφέλειάς τους στον κύριο Επιτήδειο, ο κύριος Επιτήδειος μάζεψε πολλά-πολλά κατοστάρικα, μέχρι που ένα ωραίο πρωί, ο κύριος Επιτήδειος βρέθηκε στη δικαστική αίθουσα. Ο κύριος Δικαστής είχε όλη την καλή διάθεση να καταδικάσει (ή να αθωώσει) τον κύριο Επιτήδειο, αλλά ο κύριος Συνήγορος έκανε κάποιες καίριες ερωτήσεις στον κύριο Αφελή, που είχαν ως αποτέλεσμα την αθώωση του κύριου Επιτήδειου, μπροστά στον έκπληκτο κύριο Αφελή, που δεν πίστευε στ' αυτιά του! Πιο συγκεκριμένα, τον ρώτησε:
"Κύριε Αφελή, γνωρίζατε πως αυτό που προσπαθούσε να σας πουλήσει ο πελάτης μου ήταν ΠΑΡΑΛΟΓΟ;"
Κος Αφελής: "Μάλιστα, αλλά ήθελα να πιστέψω πως θα κερδίσω."
Ο κύριος Αφελής έκανε εδώ μια ωραία μεγάλη παύση, πήρε βαθειά ανάσα, και συμπλήρωσε:
"Για να πω την αλήθεια, δεν πίστεψα σε κάποια μεταφυσική δύναμη του κύριου Επιτήδειου, αλλά πως -με κάποιο τρόπο- γνώριζε -εκ των έσω- το αποτέλεσμα της επόμενης κλήρωσης..."
Κος Συνήγορος: "Πολύ ωραία! Αγοράσατε λοιπόν τους αριθμούς, ποντάροντας στο ενδεχόμενο ο κύριος Επιτήδειος -με κάποιο ΠΑΡΑΝΟΜΟ τρόπο- να είχε προμηθευτεί τους αριθμούς, και συνεπώς θα επωφελούσασταν από μια ΣΤΗΜΕΝΗ ΚΛΗΡΩΣΗ."
Κος Αφελής: "Μάλιστα."
Κος Συνήγορος: "Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε πως δεχθήκατε να γίνετε ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ του κύριου Επιτήδειου."
Κος Αφελής: "Ναι, αλλά..."
Σε εκείνο το σημείο ο κύριος Συνήγορος διέκοψε θριαμβευτικά τον κύριο Αφελή, γύρισε στον αδιάφορο κύριο Δικαστή, και είπε με μία φωνή γεμάτη δικαιολογημένο ναρκισσισμό: "Κύριε Δικαστή, δεν έχω άλλες ερωτήσεις. I Rest My Case, που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες!"
Ακολούθησαν έντονα γέλια εντός της δικαστικής αιθούσης...
Συντετριμμένος ο κύριος Αφελής, πηγαίνει στον κύριο Γνωστικό την επόμενη μέρα πρωί-πρωί, για να του πει το καινούριο του πάθημα. Του τα εξιστορεί όλα με το νι και με το σίγμα, φοβούμενος την αντίδραση του κυρίου Γνωστικού, ο οποίος ήταν πάντα αυστηρός και ακριβοδίκαιος. Ο κύριος Γνωστικός -προς μεγάλη έκπληξη του κυρίου Αφελή- αυτή τη φορά τα βάζει με τον κύριο Συνήγορο, τον οποίο και βρίζει με λόγια που δεν αρμόζει να αναπαραχθούν, και καλό θα ήταν να ξεχαστούνε...
Κος Γνωστικός: "Μα γιατί δεν με φώναξες να σε υπερασπιστώ;"
Κος Αφελής: "Αφού εσείς θεωρείτε πως φταίω! Πώς θα με υπερασπιζόσασταν;"
Κος Γνωστικός: "ΤΙ ΛΕΣ; Ο κύριος Επιτήδειος ΦΤΑΙΕΙ: Φταίει που σε εξαπάτησε· ο κύριος Δικαστής ΦΤΑΙΕΙ: που υπήρξε αδιάφορος· και ο κύριος Συνήγορος ΦΤΑΙΕΙ ΕΠΙΣΗΣ: που είπε αυτά που είπε· παίρνοντας μερίδιο από τα κέρδη του κυρίου Επιτήδειου. Αλλά ΕΣΥ; ΠΟΥ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ; Εσύ είσαι... Εσύ είσαι... αυτό που λέει και το όνομά σου: αφελής με άλφα κεφαλαίο!"
Κος Αφελής: "Αν ήξερα πως σκέφτεστε έτσι, φυσικά και θα σας καλούσα να με υπερασπιστείτε. Αλλά μου ρίξατε όλη την ευθύνη την άλλη φορά..."
Κος Γνωστικός: " Μα την άλλη φορά σου είπα αυτό που θα σε έκανε να σκεφτείς. Να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Και να πάψεις να είσαι αφελής. Τώρα που έπρεπε να γίνει καταμερισμός ευθυνών, εσύ έχεις τόσο μικρή ευθύνη, που θα ήταν ανεύθυνο από κάποιον να σε κατηγορήσει."
Ο κύριος Γνωστικός έκανε μια παύση όλο νόημα (εντός της οποίας αναλογίστηκε και τη δικιά του ευθύνη) αλλά αρκέστηκε να πει αναστενάζοντας:
"Μα είσαι τόσο αφελής, που είναι ανώφελο να το συζητάμε."
Μετά έβγαλε από την τσέπη του 100 ευρώ και του τα έδωσε.
Ο κύριος Αφελής τον ευχαρίστησε, και του υποσχέθηκε πως δεν θα την ξαναπατήσει.
Όταν ο κύριος Γνωστικός έμεινε μόνος του -πράγμα που συνήθως συμβαίνει στους γνωστικούς ανθρώπους- μετάνιωσε που έδωσε τα 100 ευρώ στον κύριο Αφελή. Αλλά μετά μετάνιωσε που το μετάνιωσε, έβαλε ένα Ουίσκι, άναψε ένα τσιγάρο, και ξαναγύρισε στην ανάγνωση του βιβλίου του...
Λένε, πως κάποιοι κέρδισαν όντως, παίζοντας τους αριθμούς που αγόρασαν από τον κύριο Επιτήδειο. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα την ιστορία μας, καθώς το τυχαίο είναι μια πραγματική παράμετρος, και σύμφωνα με τη στατιστική, όσο περισσότεροι αφελείς αγοράζουν αυτούς τους αριθμούς, τόσο αυξάνει η πιθανότητα κάποιοι όντως να κερδίσουν.
Άλλοι πάλι λένε, πως αυτό είναι το πιο πονηρό επιχείρημα του κυρίου Επιτήδειου.
Προφανώς οι πιθανότητές του να κερδίσει δεν αυξήθηκαν από όλα αυτά, και ο κύριος Αφελής χάνει 100 ευρώ (συν τα έξοδα του δελτίου του λόττο), ενώ ο κύριος Επιτήδειος, περιχαρής, κερδίζει 100 ευρώ.
Την επόμενη ημέρα, ο κύριος Αφελής πηγαίνει στον κύριο Γνωστικό και του λέει το παράπονό του. Ο κύριος Γνωστικός εξοργίζεται με την αφέλεια του κυρίου Αφελή και τον κατσαδιάζει:
"Μα είσαι ΤΟΣΟ ανόητος; Αν ο κύριος Επιτήδειος ήξερε τους αριθμούς που θα κληρωθούν, γιατί δεν τους έπαιξε ώστε να κερδίσει 100 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ευρώ, και στους πούλησε για 100 ευρώ ΜΟΝΟ; ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για τη χασούρα σου. Διότι πίστεψες πως θα εξαπατήσεις τον κύριο Επιτήδειο, και δεν σου πέρασε από το μυαλό πως είναι επαγγελματίας, κι εσύ ερασιτέχνης απατεώνας! ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ!".
Ο κύριος Αφελής χαμήλωσε το κεφάλι, και δεν μίλησε...
Οι μέρες περνούσαν, αρκετοί ακόμα πλήρωσαν το μερίδιο της αφέλειάς τους στον κύριο Επιτήδειο, ο κύριος Επιτήδειος μάζεψε πολλά-πολλά κατοστάρικα, μέχρι που ένα ωραίο πρωί, ο κύριος Επιτήδειος βρέθηκε στη δικαστική αίθουσα. Ο κύριος Δικαστής είχε όλη την καλή διάθεση να καταδικάσει (ή να αθωώσει) τον κύριο Επιτήδειο, αλλά ο κύριος Συνήγορος έκανε κάποιες καίριες ερωτήσεις στον κύριο Αφελή, που είχαν ως αποτέλεσμα την αθώωση του κύριου Επιτήδειου, μπροστά στον έκπληκτο κύριο Αφελή, που δεν πίστευε στ' αυτιά του! Πιο συγκεκριμένα, τον ρώτησε:
"Κύριε Αφελή, γνωρίζατε πως αυτό που προσπαθούσε να σας πουλήσει ο πελάτης μου ήταν ΠΑΡΑΛΟΓΟ;"
Κος Αφελής: "Μάλιστα, αλλά ήθελα να πιστέψω πως θα κερδίσω."
Ο κύριος Αφελής έκανε εδώ μια ωραία μεγάλη παύση, πήρε βαθειά ανάσα, και συμπλήρωσε:
"Για να πω την αλήθεια, δεν πίστεψα σε κάποια μεταφυσική δύναμη του κύριου Επιτήδειου, αλλά πως -με κάποιο τρόπο- γνώριζε -εκ των έσω- το αποτέλεσμα της επόμενης κλήρωσης..."
Κος Συνήγορος: "Πολύ ωραία! Αγοράσατε λοιπόν τους αριθμούς, ποντάροντας στο ενδεχόμενο ο κύριος Επιτήδειος -με κάποιο ΠΑΡΑΝΟΜΟ τρόπο- να είχε προμηθευτεί τους αριθμούς, και συνεπώς θα επωφελούσασταν από μια ΣΤΗΜΕΝΗ ΚΛΗΡΩΣΗ."
Κος Αφελής: "Μάλιστα."
Κος Συνήγορος: "Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε πως δεχθήκατε να γίνετε ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ του κύριου Επιτήδειου."
Κος Αφελής: "Ναι, αλλά..."
Σε εκείνο το σημείο ο κύριος Συνήγορος διέκοψε θριαμβευτικά τον κύριο Αφελή, γύρισε στον αδιάφορο κύριο Δικαστή, και είπε με μία φωνή γεμάτη δικαιολογημένο ναρκισσισμό: "Κύριε Δικαστή, δεν έχω άλλες ερωτήσεις. I Rest My Case, που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες!"
Ακολούθησαν έντονα γέλια εντός της δικαστικής αιθούσης...
Συντετριμμένος ο κύριος Αφελής, πηγαίνει στον κύριο Γνωστικό την επόμενη μέρα πρωί-πρωί, για να του πει το καινούριο του πάθημα. Του τα εξιστορεί όλα με το νι και με το σίγμα, φοβούμενος την αντίδραση του κυρίου Γνωστικού, ο οποίος ήταν πάντα αυστηρός και ακριβοδίκαιος. Ο κύριος Γνωστικός -προς μεγάλη έκπληξη του κυρίου Αφελή- αυτή τη φορά τα βάζει με τον κύριο Συνήγορο, τον οποίο και βρίζει με λόγια που δεν αρμόζει να αναπαραχθούν, και καλό θα ήταν να ξεχαστούνε...
Κος Γνωστικός: "Μα γιατί δεν με φώναξες να σε υπερασπιστώ;"
Κος Αφελής: "Αφού εσείς θεωρείτε πως φταίω! Πώς θα με υπερασπιζόσασταν;"
Κος Γνωστικός: "ΤΙ ΛΕΣ; Ο κύριος Επιτήδειος ΦΤΑΙΕΙ: Φταίει που σε εξαπάτησε· ο κύριος Δικαστής ΦΤΑΙΕΙ: που υπήρξε αδιάφορος· και ο κύριος Συνήγορος ΦΤΑΙΕΙ ΕΠΙΣΗΣ: που είπε αυτά που είπε· παίρνοντας μερίδιο από τα κέρδη του κυρίου Επιτήδειου. Αλλά ΕΣΥ; ΠΟΥ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ; Εσύ είσαι... Εσύ είσαι... αυτό που λέει και το όνομά σου: αφελής με άλφα κεφαλαίο!"
Κος Αφελής: "Αν ήξερα πως σκέφτεστε έτσι, φυσικά και θα σας καλούσα να με υπερασπιστείτε. Αλλά μου ρίξατε όλη την ευθύνη την άλλη φορά..."
Κος Γνωστικός: " Μα την άλλη φορά σου είπα αυτό που θα σε έκανε να σκεφτείς. Να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Και να πάψεις να είσαι αφελής. Τώρα που έπρεπε να γίνει καταμερισμός ευθυνών, εσύ έχεις τόσο μικρή ευθύνη, που θα ήταν ανεύθυνο από κάποιον να σε κατηγορήσει."
Ο κύριος Γνωστικός έκανε μια παύση όλο νόημα (εντός της οποίας αναλογίστηκε και τη δικιά του ευθύνη) αλλά αρκέστηκε να πει αναστενάζοντας:
"Μα είσαι τόσο αφελής, που είναι ανώφελο να το συζητάμε."
Μετά έβγαλε από την τσέπη του 100 ευρώ και του τα έδωσε.
Ο κύριος Αφελής τον ευχαρίστησε, και του υποσχέθηκε πως δεν θα την ξαναπατήσει.
Όταν ο κύριος Γνωστικός έμεινε μόνος του -πράγμα που συνήθως συμβαίνει στους γνωστικούς ανθρώπους- μετάνιωσε που έδωσε τα 100 ευρώ στον κύριο Αφελή. Αλλά μετά μετάνιωσε που το μετάνιωσε, έβαλε ένα Ουίσκι, άναψε ένα τσιγάρο, και ξαναγύρισε στην ανάγνωση του βιβλίου του...
Λένε, πως κάποιοι κέρδισαν όντως, παίζοντας τους αριθμούς που αγόρασαν από τον κύριο Επιτήδειο. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα την ιστορία μας, καθώς το τυχαίο είναι μια πραγματική παράμετρος, και σύμφωνα με τη στατιστική, όσο περισσότεροι αφελείς αγοράζουν αυτούς τους αριθμούς, τόσο αυξάνει η πιθανότητα κάποιοι όντως να κερδίσουν.
Άλλοι πάλι λένε, πως αυτό είναι το πιο πονηρό επιχείρημα του κυρίου Επιτήδειου.
The Hillbilly Gypsies - "Devil's Dream"
στο banjo, Διογένης ο σκύλος
No comments:
Post a Comment