Καθ'
όλη τη διάρκεια που πήγαινα στο σούπερ μάρκετ για να επιστρέψω 22 μπουκάλια
λεμονάδας ΕΨΑ και 8 μπουκάλια από "Ξινό Νερό" σκεφτόμουν.
Ενόσω
ο πιτσιρικάς υπάλληλος υπολόγιζε το ποσό της επιστροφής: 22x0.13=2.86, και 8x0.32=2.56, σύνολο 2.86+2.56=5.42,
σκεφτόμουν.
Σκεφτόμουν
και όση ώρα επέλεγα τρία μπούτια κοτόπουλο που έκαναν 6.18.
Σκεφτόμουν
και την ώρα που η υπάλληλος στο ταμείο υπολόγιζε τα ρέστα μου από το ευρώ που
της έδωσα: 6.18 τα μπούτια, μείον 5.42 τα μπουκάλια, ίσον 0.76, ένα ευρώ που της
έδωσα, μείον 0.76, ίσον 0.24.
Όσο
πήγαινα στο ΑΤΜ δίπλα στο σούπερ μάρκετ να δω το υπόλοιπο του λογαριασμού μου, που
ήταν 26 ευρώ και κάτι ψιλά, σκεφτόμουν.
Διαπιστώνοντας
πως η μάνα μου δεν μου έβαλε ακόμα τα 700 ευρώ της σύνταξής της, με τα οποία θα
περάσω τον Αύγουστό μου, σκεφτόμουν.
Σκεφτόμουν
κι όσο μίλαγα στον εαυτό μου: "350 είναι το νοίκι μου, και έχω δύο
λογαριασμούς ΔΕΗ απλήρωτους, και δύο μήνες κοινόχρηστα, και νερό απλήρωτο εδώ
και οχτώ μήνες, χρωστάω και κάμποσα στην εφορία, γιατί ο ετήσιος μισθός μου
ήταν κάτω από το ετήσιο νοίκι μου, και το νοίκι μου θεωρήθηκε τεκμήριο. Πού
μυαλό να κάνω το διδακτορικό μου; Ποιός χέστηκε για την ιστορία και τη φιλοσοφία
των μαθηματικών; Ποιός χέστηκε για το αν τα μαθηματικά είναι μια κοινωνική
κατασκευή και όχι υπερβατικές αλήθειες; Ποιός χέστηκε για την σύνδεση που θέλω
να κάνω με τη "Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" και τα αξιωματικά
συστήματα των μαθηματικών;
Σκεφτόμουν
παράλληλα, ακόμα και όταν αναλογιζόμουν τον λόγο για τον οποίο, τώρα στα
σαράντα-κάτι μου, το φροντιστήριο στο οποίο δούλευα προτίμησε έναν πιτσιρικά
μαθηματικό, παρ' όλο που δεν τον θέλουν τα λιγοστά παιδιά που εξακολουθούν να πηγαίνουν
στα μαθήματα και ζητάνε εμένα, επειδή ο πιτσιρικάς μαθηματικός μπήκε συνέταιρος
και, προς το παρόν, δεν πληρώνεται.
Σκεφτόμουν,
κι όταν θυμόμουν, με μια ανάμνηση οργής για συναίσθημα-καρικατούρα, πως από το
φροντιστήριο μου έφαγαν τα ένσημα, και πως, κατά συνέπεια, δεν δικαιούμαι
ταμείο ανεργίας φέτος.
Σκεφτόμουν
ποιοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική.
Σκεφτόμουν
ποιοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα αυτόν τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο
του "There is no alternative" της Thatcher.
