(Η Ζωή εν τάφω)
Φίλοι μου κουρέλια,
αγαπημένε Στέργιο, και αγαπητέ σκύλε,
είμαι η Ζωή.
Σκύλε, βρήκα τη δική σου διεύθυνση και γι' αυτό στέλνω το
γράμμα σε 'σένα. Απευθύνεται όμως και στον Στέργιο.
Σας γράφω από την εξωτική Πρέβεζα. Φαντάζομαι με ψάχνατε
μέσα σε απίθανες καταστάσεις. Ενώ απλώς γύρισα στο πατρικό μου και έμεινα με
τους γονείς μου.
"Η Ζωούλα γύρισε σπίτι της", όπως είπαν οι
γείτονες.
Όταν πρωτοήρθα θέλανε να μου κάνουν προξενιό. Μη φανταστείτε
Γεωργία Βασιλειάδου, και νεραντζάκι γλυκό, και "είμαστε μια ωραία
ατμόσφαιρα", αλλά πάνω-κάτω τέτοια φάση. Με οικογενειακό φίλο, με δικιά
του επιχείρηση, ρουμς το ρεντ.
Τσακωμοί, οικογενειακοί σύμβουλοι, σύμβουλοι σχέσεων,
διαχείριση οργής, ψυχοθεραπευτές, ψυχαναλυτές, και φυσικά ψυχίατροι. Και φυσικά
τα αναπόφευκτα χάπια.
