Τόσο καιρό, οι κύριοι που τρέφονται κυριολεκτικά ή ιδεολογικά από τον νεοφιλελευθερισμό κατηγορούσαν εμάς, τους πολίτες, πως έχουμε πάθει άρνηση. Όλη η ρητορεία αυτών των κυρίων που τρέφονται από την κρατική ή την ιδιωτική διαπλοκή εστιάζονταν στο ότι εμείς, οι πολίτες, αρνούμαστε να καταλάβουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και το αναγκαίο των μέτρων. Μέχρι σήμερα οι κύριοι που υπερμάχονται του καπιταλιστικού τρόπου οικονομικής διακυβέρνησης, υποστήριζαν πως εμείς, οι πολίτες, αρνούμαστε να δούμε πως μετά την εφαρμογή των, όντως άδικων και σκληρών μεν, αναγκαίων δε, μέτρων η χώρα θα βγει από την ύφεση, το 2012, το 2013, το 2015, το 2020, το 2050, και πάει λέγοντας.
Τόσο καιρό, εμείς, οι πολίτες, ήμασταν γι αυτούς μια φωνασκούσα μειοψηφία που αρνείται να δει κατάματα την αλήθεια.
Στο γνωστό παραμύθι, όλοι βλέπουν στη γύμνια του βασιλιά τα καινούρια του ρούχα, και μόνο ένα παιδί βρίσκεται να πει "ο βασιλιάς είναι γυμνός". Αυτή η θλιβερή μειοψηφία, το παιδί, φωνάζει "ο βασιλιάς είναι γυμνός". Είναι όντως μειοψηφία. Αυτό, όμως, δεν καθιστά τον βασιλιά ντυμένο. Δύο εναλλακτικές ανοίγονται τώρα, ως προς την αλήθεια: Είτε η αλήθεια είναι αντικειμενική, οπότε μία μειοψηφία μπορεί κάλλιστα να την διατυπώσει, είτε η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική, οπότε τη φτιάχνει μια δυνατή μειοψηφία, ή μια πλειοψηφία.
Σήμερα πλειοψηφία είμαστε εμείς· οι πολίτες.
Σήμερα δυνατοί είμαστε εμείς. Οι πολίτες.
Σήμερα φωνάξαμε "ο βασιλιάς είναι γυμνός".
Σήμερα εμείς, οι πολίτες, αποφασίσαμε ποιά είναι η αλήθεια.
Σήμερα βρίσκεστε εσείς σε άρνηση.
Σήμερα σας φωνάξαμε ΟΧΙ, κι εσείς αρνείστε να το ακούσετε.
Σήμερα σας φτύσαμε, κι εσείς επιμένετε πως βρέχει.
Σήμερα σας αρνηθήκαμε, κι εσείς αρνείστε την άρνησή μας, σαν να περιμένετε πως δύο αρνήσεις συνιστούν μια κατάφαση.
Εμείς, οι πολίτες ήμασταν λακωνικοί. Και το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Και είπαμε μόνο μία λέξη:
ΟΧΙ.
No comments:
Post a Comment