Περί Άδικων (αλλά Αναγκαίων) Μέτρων

Βασικό στοιχείο της ρητορείας της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά και της "νέας" κυβέρνησης, αποτελεί, σε διάφορες παραλλαγές, η φράση "Τα μέτρα είναι σκληρά και άδικα, αλλά είναι αναγκαία". Συνήθως οι πιο καλοί στη δραματική τέχνη υπουργοί και βουλευτές συνοδεύουν αυτή τη φράση με ατάκες σχετικές με τη στεναχώρια τους, τη δυσκολία τους να κοιμηθούν, και την εσωτερική σύγκρουση που βιώνουν σχετικά με την ηθική και την ιδεολογία τους. Στη συνέχεια, και στη βάση της αναγκαιότητας των μέτρων, χαρακτηρίζουν τους πολίτες που διαμαρτύρονται, διαδηλώνουν, απεργούν ή καταλαμβάνουν τους χώρους εργασίας τους, ως κατευθυνόμενους, ως παράλογους, ως παράνομους, και ως μη σεβόμενους τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Γράμμα σε ένα φίλο ψηφοφόρο

Αγαπητέ φίλε ψηφοφόρε,

Έχουμε καιρό να τα πούμε. Από τότε που πείστηκες πως "λεφτά υπάρχουν". Από τότε που άκουσες πως "το ΔΝΤ θα είναι καταστροφή για τον τόπο". Από τότε που σου υποσχέθηκαν πως "θα ενισχύσουν την οικονομική δραστηριότητα, θα δώσουν επίδομα αλληλεγγύης, θα αυξήσουν τα χρήματα του προϋπολογισμού για την υγεία και την παιδεία, θα φτιάξουν ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, δεν θα αυξήσουν το ΦΠΑ, δεν θα παγώσουν τους μισθούς για να μην παγώσει η αγορά, δεν θα επιβάλουν κανένα νέο φορολογικό βάρος στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα". Από τότε που θα εφαρμόζονταν ένα πρόγραμμα 100 ημερών όπου θα μειώνονταν η κρατική σπατάλη και όλα θα πήγαιναν κατ' ευχήν. Όλα αυτά τα άκουσες από το στόμα του Γεωργίου Παπανδρέου, τον οποίο και ψήφισες.