Σε παλιότερο κείμενό μου είχα γράψει πως "Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου". Θα επανέρχομαι σε αυτή την ιδέα για να μην απογοητευόμαστε, διότι η απογοήτευση των ανθρώπων είναι ένα ζητούμενο της εκάστοτε εξουσίας καθώς οδηγεί στην παραίτηση και στην πολυπόθητη συναίνεση. Η απογοήτευση καθιστά τον άνθρωπο ανελεύθερο.
Όσον αφορά στην αδυναμία πρόβλεψης, θυμίζω πως οι γενικευμένες, μαζικές, και επιθετικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου ήταν κάτι που δεν το είχαν προβλέψει ούτε οι πολιτικοί ούτε εμείς. Επίσης, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως αυτές ακριβώς οι παρεμβάσεις θα οδηγούσαν στην παραίτηση του τότε πρωθυπουργού και στην απευθείας ανάθεση της πρωθυπουργίας σε έναν μη εκλεγμένο τεχνοκράτη. Αλλά και στο χώρο της επαγγελματικής πολιτικής κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει τη συμμαχία σε συγκυβέρνηση πολιτικών χώρων που αλληλοκατηγορούνταν ως ψεύτες, προδότες, φασίστες, και γομάρια. Η ίδια η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δεν είχε προβλεφτεί από κανέναν σοφό οικονομολόγο ή πολιτικό φιλόσοφο.
Μην ενδίδετε στην αιτιοκρατική ανάλυση της Ιστορίας. Η Ιστορία γράφεται εκ των υστέρων ως ορθολογική ανασυγκρότηση των επιλεγμένων γεγονότων, και μάλιστα γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.
Σε όλους τους απολογισμούς ή αξιολογήσεις των γεγονότων του καλοκαιριού στην πλατεία Συντάγματος βλέπω μία απογοήτευση, μια απαρέσκεια, και έναν μηδενισμό. Κι εγώ αρχικά απογοητεύτηκα από την εξέλιξη, αλλά εκεί γνώρισα ανθρώπους που τώρα γράφουν κείμενα σε blog, εκδίδουν καινούρια περιοδικά, εκδίδουν καινούριες εφημερίδες, φτιάχνουν ιντερνετικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, ξεκινήσανε καινούριες Λαϊκές Συνελεύσεις στις γειτονιές, φτιάχνουν καινούριους ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους, στήνουν δίκτυα αλληλεγγύης, στήνουν δίκτυα για δωρεάν μαθήματα σε παιδιά με οικονομικά προβλήματα, δημιουργούν κύκλους αυτομόρφωσης, συζητάνε για εναλλακτικά νομίσματα και ανταλλακτικές τοπικές κοινότητες. Άνθρωποι που συναντιόμαστε, συναναστρεφόμαστε και υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλο πως δεν χάθηκε το πνεύμα της πλατείας Συντάγματος, απλώς ωρίμασε και έπαψε να είναι μόνο αγανάκτηση. Νομίζω πως τώρα πράγματι παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Λιγότερο επιφανειακοί και πιο γνωστικοί. Πιο αλληλέγγυοι και πιο συνειδητοί.
Επανερχόμενος στο μη προβλέψιμο, η απεργία στη Χαλυβουργική και οι αντιδράσεις για το χαράτσι της ΔΕΗ μπορεί να έχουν γενικευμένες συνέπειες, πράγμα που θα καταστήσει ανόητο όποιον τώρα τις βλέπει ως πυροτεχνήματα. Να μη βιαζόμαστε λοιπόν να βγάλουμε συμπεράσματα. Θυμίζω πως η κυβέρνηση Θάτσερ έπεσε λόγω των κινητοποιήσεων των ανθρακωρύχων και των αντιδράσεων για τον κεφαλικό φόρο [μουσική υπόκρουση: The Exploited - Don't pay the poll tax].
Στα καθ' ημάς τώρα, το αρχαιοελληνικό πνεύμα το οποίο επικαλούνται συχνά ως έμπνευση για το σήμερα, δεν επιζεί μέσω του χριστιανισμού, τον οποίο πολύ σωστά ο Νίτσε ονόμασε "ηθική των δούλων"· Επιζεί διαμέσω του Διγενή Ακρίτα. Που αναμετριέται με το Χάρο. Σε μια χαμένη μάχη. Και ακριβώς αυτό τον καθιστά άνθρωπο. Τον καθιστά ελεύθερο. Τον κάνει να υπερβαίνει τα όρια του ανθρώπινου. Το "Ελευθερία ή Θάνατος", και το Έπος του '40, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, αν δεν επικοινωνούσαν οι Έλληνες με το νόημα του Διγενή, και από εκεί με τον ελεύθερο αρχαιοελληνικό άνθρωπο. Ο ελεύθερος άνθρωπος πολεμάει για την ελευθερία του και ακριβώς αυτή η μάχη τον καθιστά ελεύθερο· όχι η νίκη. Ο Διγενής γνωρίζει πως θα χάσει. Αλλά η δικαίωση του Διγενή δεν είναι η νίκη. Η δικαίωση του Διγενή είναι ο αγώνας. [μουσική υπόκρουση: Sepultura - Refuse/Resist]
Όσον αφορά στην αδυναμία πρόβλεψης, θυμίζω πως οι γενικευμένες, μαζικές, και επιθετικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου ήταν κάτι που δεν το είχαν προβλέψει ούτε οι πολιτικοί ούτε εμείς. Επίσης, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως αυτές ακριβώς οι παρεμβάσεις θα οδηγούσαν στην παραίτηση του τότε πρωθυπουργού και στην απευθείας ανάθεση της πρωθυπουργίας σε έναν μη εκλεγμένο τεχνοκράτη. Αλλά και στο χώρο της επαγγελματικής πολιτικής κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει τη συμμαχία σε συγκυβέρνηση πολιτικών χώρων που αλληλοκατηγορούνταν ως ψεύτες, προδότες, φασίστες, και γομάρια. Η ίδια η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δεν είχε προβλεφτεί από κανέναν σοφό οικονομολόγο ή πολιτικό φιλόσοφο.
Μην ενδίδετε στην αιτιοκρατική ανάλυση της Ιστορίας. Η Ιστορία γράφεται εκ των υστέρων ως ορθολογική ανασυγκρότηση των επιλεγμένων γεγονότων, και μάλιστα γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.
Σε όλους τους απολογισμούς ή αξιολογήσεις των γεγονότων του καλοκαιριού στην πλατεία Συντάγματος βλέπω μία απογοήτευση, μια απαρέσκεια, και έναν μηδενισμό. Κι εγώ αρχικά απογοητεύτηκα από την εξέλιξη, αλλά εκεί γνώρισα ανθρώπους που τώρα γράφουν κείμενα σε blog, εκδίδουν καινούρια περιοδικά, εκδίδουν καινούριες εφημερίδες, φτιάχνουν ιντερνετικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, ξεκινήσανε καινούριες Λαϊκές Συνελεύσεις στις γειτονιές, φτιάχνουν καινούριους ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους, στήνουν δίκτυα αλληλεγγύης, στήνουν δίκτυα για δωρεάν μαθήματα σε παιδιά με οικονομικά προβλήματα, δημιουργούν κύκλους αυτομόρφωσης, συζητάνε για εναλλακτικά νομίσματα και ανταλλακτικές τοπικές κοινότητες. Άνθρωποι που συναντιόμαστε, συναναστρεφόμαστε και υπενθυμίζουμε ο ένας στον άλλο πως δεν χάθηκε το πνεύμα της πλατείας Συντάγματος, απλώς ωρίμασε και έπαψε να είναι μόνο αγανάκτηση. Νομίζω πως τώρα πράγματι παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Λιγότερο επιφανειακοί και πιο γνωστικοί. Πιο αλληλέγγυοι και πιο συνειδητοί.
Επανερχόμενος στο μη προβλέψιμο, η απεργία στη Χαλυβουργική και οι αντιδράσεις για το χαράτσι της ΔΕΗ μπορεί να έχουν γενικευμένες συνέπειες, πράγμα που θα καταστήσει ανόητο όποιον τώρα τις βλέπει ως πυροτεχνήματα. Να μη βιαζόμαστε λοιπόν να βγάλουμε συμπεράσματα. Θυμίζω πως η κυβέρνηση Θάτσερ έπεσε λόγω των κινητοποιήσεων των ανθρακωρύχων και των αντιδράσεων για τον κεφαλικό φόρο [μουσική υπόκρουση: The Exploited - Don't pay the poll tax].
Στα καθ' ημάς τώρα, το αρχαιοελληνικό πνεύμα το οποίο επικαλούνται συχνά ως έμπνευση για το σήμερα, δεν επιζεί μέσω του χριστιανισμού, τον οποίο πολύ σωστά ο Νίτσε ονόμασε "ηθική των δούλων"· Επιζεί διαμέσω του Διγενή Ακρίτα. Που αναμετριέται με το Χάρο. Σε μια χαμένη μάχη. Και ακριβώς αυτό τον καθιστά άνθρωπο. Τον καθιστά ελεύθερο. Τον κάνει να υπερβαίνει τα όρια του ανθρώπινου. Το "Ελευθερία ή Θάνατος", και το Έπος του '40, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν, αν δεν επικοινωνούσαν οι Έλληνες με το νόημα του Διγενή, και από εκεί με τον ελεύθερο αρχαιοελληνικό άνθρωπο. Ο ελεύθερος άνθρωπος πολεμάει για την ελευθερία του και ακριβώς αυτή η μάχη τον καθιστά ελεύθερο· όχι η νίκη. Ο Διγενής γνωρίζει πως θα χάσει. Αλλά η δικαίωση του Διγενή δεν είναι η νίκη. Η δικαίωση του Διγενή είναι ο αγώνας. [μουσική υπόκρουση: Sepultura - Refuse/Resist]
με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, Διογένης ο σκύλος
Η απογοήτευση καθιστά τον άνθρωπο ανελεύθερο. Κι εγώ, φίλε Σκύλε, συμπληρώνω και ανενεργό. Κρατά στάσιμη τη σκέψη,τη θέληση σε παραίτηση, τη δράση ανίσχυρη, ανύπαρκτη.
ReplyDeleteΚαι πράγματι, σε απάντηση όλων όσων εξακολουθούν να απαξιώνουν το Σύνταγμα και να γκρινιάζουν για την τωρινή του κατάσταση, ήρθε το Σάββατο 14 Ιαν γεμάτο από την ορμή και την αποφασιστικότητα των συνελεύσεων των γειτονιών, στο Πάντειο. Δεν μέτρησα αλλά άκουσα πάρα πολλές φορές στις αυτοπαρουσιάσεις, συνελεύσεις που ξεκίνησαν το καλοκαίρι μετά το Σύνταγμα και που αυτή τη στιγμή τρέχουν όλα τα θέματα που αφορούν τοπικά και γενικά.
Το Σύνταγμα λοιπόν έχει κάνει τη δουλειά του πάρα πολύ καλά. Και κατά τη γνώμη μου δεν περνάει κάποια παράξενη κάμψη, απλά δεν χρειάζεται. Έχει κλείσει τον πρώτο του κύκλο. Και θα ανοίξει τον επόμενο την κατάλληλη, άγνωστη στιγμή. Η αποκέντρωση, βασικό συστατικό της Δημοκρατίας, έχει επιτευχθεί, έχει ριζώσει παντού. Αυτό σαν απάντηση στους συνειδητούς ή όχι συνοδοιπόρους του συστήματος που επιζητούν τη συνεχή ανάπτυξη και αξιοποίηση. Προς αυτούς που έχουν την εικόνα της γραμμικής καθημερινότητας, της επανάληψης των γεγονότων σαν σε γραμμή παραγωγής και την απόκτηση του τελικού προϊόντος, της επανάστασης...Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την επόμενη μέρα μας, καλά καλά δεν γνωρίζουμε ούτε τη σημερινή μέρα μας στη σφαιρικότητά της. Δεν είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε το παρελθόν που τη στιγματίζει ούτε τις αλυσιδωτές εκρήξεις που θα προκαλέσει στο μέλλον. Μπορούμε όμως να κάνουμε το καλλίτερο δυνατό για ό,τι έρχεται μπροστά μας. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο κίνημα κατά τη γνώμη μου. Χαίρομαι γι' αυτή του την εικόνα γιατί βλέπω δύναμη και ενθουσιασμό και νίκες, γνωρίζουμε όλοι για τις δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν ομαδικές προσφυγές για το χαράτζι στους λογαριασμούς. Γνωρίζουμε επίσης ότι δύο γραφεία ΔΕΗ στην Αττική (Κηφισιά-Κερατσίνι)εκδίδουν αντίγραφα λογαριασμών για πληρωμή στο ταμείο τους χωρίς το φόρο ακίνητης περιουσίας... Μπορεί να μην είναι επιλογή ο οργανωμένος δρόμος, να μη μας φαίνεται παράξενο με τα ρεμάλια που έχουμε για συνδικαλιστές, αλλά οι πλατείες μας είναι εξαιρετικά δραστήριες και γεμάτες φαντασία! Και εδώ υπενθυμίζω το σύνθημα του '68 που μου αρέσει πάρα πολύ : "Η Φαντασία στην εξουσία" αδέλφια! Με χαρά, με ενθουσιασμό, με δημιουργικότητα, με αυτοσχεδιασμό και αγάπη να γινόμαστε καθημερινά ο καθένας μας ο δεξιοτέχνης του εαυτού του μέσα στο σύνολο της ζωής όλων μας.
Μ.Μ.
και μόνο για τις τελευταίες γραμμές αξίζει να σου βγάλω του καπέλο (αν είχα)...
ReplyDeleteΆβε!