Αγιοβασιλιάτικα Καταναλούγεννα (ένας απολογισμός)

Ρωτάει η δασκάλα στην τάξη πώς φαντάζονται τα παιδιά τον Άι Βασίλη. Η Μαιρούλα τον φαντάζεται όπως τον θέλει η εκκλησία: ως έναν ξερακιανό γερο-άγιο που μοιράζει δώρα. Ο Γιαννάκης τον φαντάζεται όπως τον θέλει η Coca-Cola: ως ένα στρουμπουλό γέρο με άσπρη γενειάδα και κόκκινα ρούχα που μοιράζει δώρα. Ο Τοτός τον φαντάζεται όπως τον θέλει η πραγματικότητα: ως έναν τεράστιο Κώλο. "Και γιατί Τοτέ, φαντάζεσαι τον Άι Βασίλη ως έναν τεράστιο Κώλο;" ρωτάει η δασκάλα. Τοτός: "Γιατί όποτε ρωτάω τον πατέρα μου τί δώρο θα μου φέρει ο Άι Βασίλης φέτος, μου απαντάει: «Σκατά!»".

Μια χρονιά φεύγει, και μια καινούρια έρχεται. Η κατανάλωση μειώθηκε (πράγμα θετικό), όχι πάντα όμως από συνείδηση (πράγμα αρνητικό), αλλά κυρίως από ανημπόρια. Ως παρακαταθήκη για το χρόνο που φεύγει θα ήθελα να αφήσω, όχι ένα γράμμα στον Άι Βασίλη, αλλά αυτό το γράμμα σε ένα φίλο ψηφοφόρο. Επίσης, εύχομαι οι άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας, να επιδείξουν μεταξύ τους αλληλεγγύη, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Προσωπικά όμως, την πιο γλυκιά ανάμνηση του χρόνου που φεύγει, μου την αφήνουν οι Λαϊκές Συνελεύσεις της Πλατείας Συντάγματος, όπου κάποιοι μπορέσαμε να ονειρευτούμε, και όπου κάποιοι γνωριστήκαμε με ανθρώπους που μπορούν και ονειρεύονται.

Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Ναι. Οι βασικές ευθύνες είναι των πολιτικών. Ναι. Είναι όλων αυτών που τζογάρουν σε "άυλα προϊόντα" έχοντας χεσμένη την παραγωγή. Είναι όλων αυτών που κερδίζουν χρήματα χωρίς να νοιάζονται για την πραγματική οικονομία. Ναι. Είναι όλων αυτών των αμοραλιστών που, πολύ απλά, βάζουν το χρήμα και την εξουσία πάνω από τον άνθρωπο.

Αυτούς όμως φίλε μου, ΕΣΥ τους έκανες μάγκες.

Τους έκανες μάγκες όταν έπαιρνες δάνειο για να πάρεις Cherokee για να κυκλοφορείς στα στενά στου Ψυρρή. Όταν ζήταγες να σου σβήσουν την κλήση για παράνομο παρκάρισμα του SUV σου πάνω στο πεζοδρόμιο, όπου ανάγκαζες τις μητέρες με τα καροτσάκια, και τα ΑΜΕΑ, να κατεβαίνουν στο δρόμο.

Τους έκανες μάγκες όταν έβαζες τους βουλευτές σου να σου δώσουν άδειες ταξί, τις οποίες νοίκιαζες. Όταν έπαιρνες επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να στήσεις μια επιχείρηση βιτρίνα. Όταν δεν κόλλαγες ένσημα στους εργαζόμενους της επιχείρησής σου. Όταν προσλάμβανες ανασφάλιστους μετανάστες και μετά τους κάρφωνες γιατί δεν είχαν άδεια παραμονής. Όταν λάδωνες όπου υπήρχε λόγος για να κάνεις τη δουλειά σου.

Τους έκανες μάγκες όταν έχτιζες αυθαίρετα στα καμένα δάση και μπάζωνες τα ρέματα. Τους έκανες μάγκες όταν έγλυφες για να διορίσουν τη σάπια την κόρη σου στο δημόσιο. Τους έκανες μάγκες όταν έπαιρνες τηλέφωνο το γνωστό σου για τις μεταθέσεις του κάγκουρα του γιού σου. Τους έκανες μάγκες όταν μάθαινες στα παιδιά σου να είναι μικρολαμόγια και να κοιτάνε την πάρτη τους. Τους έκανες μάγκες όταν καθιστούσες την ψήφο σου αντικείμενο συναλλαγής.

Τους έκανες μάγκες όταν δεν κατέβαινες στις δίκαιες απεργίες ή όταν κατέβαινες στην απεργία που διοργάνωνε ο εργατοπατέρας κομματόσκυλο-θέλω-να-γίνω-χαλίφης-στη-θέση-του-χαλίφη-άεργος-με-παχυλό-μισθό συνδικαλιστής. Τους έκανες μάγκες όταν έκανες όνειρο του παιδιού σου να γίνει μπάτσος. Τους έκανες μάγκες από όταν η ψυχαγωγία σου έγινε μπάλα-σκυλάδικο-πουτάνες.

Ναι φίλε μου, όντως, δεν τα έφαγες μαζί με τον Πάγκαλο. Όχι όμως επειδή δεν ήθελες, αλλά επειδή δεν μπόρεσες. Τον έκανες μάγκα επειδή νόμιζες πως μπορείς να γίνεις μάγκας από τη συνδιαλλαγή μαζί του. Εσύ έκανες μάγκα τον παπατζή όταν έπαιξες, και νόμισες πως μπορείς να τον κερδίσεις κιόλας. Η διαφθορά θέλει δύο. Εσύ είσαι μεν ο ριγμένος της ιστορίας, αλλά αυτό δεν σε καθιστά αδιάφθορο. Οι πελατειακές σχέσεις, θέλουν πελάτη. Κι εσύ ήσουν ο πελάτης (με τη γηπεδική έννοια).

Ελπίζω τώρα να το κατάλαβες επιτέλους πόσο κοντά ποδάρια έχει η λαμογιά. Ελπίζω τώρα να έχεις καταλάβει πως με τον παπατζή δεν παίζεις. Γιατί όταν παίξεις, θα χάσεις. Και να ξέρεις, πως όταν μετά παραπονιέσαι που έχασες, φαίνεσαι απλώς γελοίος.

Σε οποιοδήποτε πλαίσιο όμως, μπορείς κι εσύ, ο πολίτης, ο άνθρωπος, να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, και όχι να κοιτάς την προσωπική σου βολή, και το προσωπικό σου μικροσυμφέρον. Γιατί το προσωπικό συμφέρον του καθ' ενός περνάει μέσα από το συμφέρον της κοινότητας και της κοινωνίας στην οποία ο άνθρωπος αυτός εντάσσεται.

Θα ήθελα να κλείσω όμως, για να μην απογοητευόμαστε, με ένα κείμενο που δεν νομίζω πως ήμασταν, τότε στο Σύνταγμα, όλοι έτοιμοι να το προσυπογράψουμε. Περιμένω να δω τώρα, μετά από όλες τις εξελίξεις, πώς το διαβάζει κάποιος: "Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου"...

Με αγάπη πάντα, Διογένης ο σκύλος