Η Ζάλη των Τάξεων (Συμπόσιο στο “Παγκάκι”)

Σάββατο απόγευμα, φίλος κάθεται με έναν ξάδερφό του στο “Παγκάκι” στο Κουκάκι, ένα καφενείο - κολεκτίβα εργασίας, όπως γράφει κι ο κατάλογος, και πίνουν τσίπουρα.

Μας προσκαλεί ο φίλος να καθίσουμε μαζί τους. Μετά τις συστάσεις, τις κουβέντες για τις ψηλές θερμοκρασίες του Ιουλίου, και μπόλικο χαβαλέ, κι αφού τα πρώτα καραφάκια αδειάζουν, ο ξάδερφος κάνει αστειάκια του στιλ “Και πώς παραγγέλνει κάποιος σε αυτό εδώ το μέρος;”, “Ποιος απ’ όλους είναι δηλαδή ο υπεύθυνος να μου πάρει παραγγελία;”, και “Πώς λειτουργεί το σύστημα εδώ;”.

Εγώ, χωρίς να γνωρίζω τη συνέχεια, απαντάω με χαλαρή διάθεση “Θεωρείς πως δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα μαγαζί χωρίς αφεντικό;” και συμπληρώνω χιουμοριστικά και μιμούμενος πλήθος που φωνάζει: “Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά! Εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!” και γελάμε.

Στη συνέχεια μαθαίνουμε πως ο ξάδερφος είχε για χρόνια μπαρ κάπου στην Αθήνα, και τώρα έχει ξενοδοχειακή επιχείρηση στα Κήθυρα. Το ζητούμενό του, σχεδόν από την αρχή, ήταν να μας πείσει πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και γι’ αυτό είμαστε σ’ αυτή την κατάσταση τώρα.

Α! μην το ξεχάσω, ο ίδιος ο ξάδερφος, κατά δήλωσή του, θεωρεί εαυτόν αναρχικό(!), γι αυτό και δεν ψήφισε στις εκλογές.

Ξάδερφος:   “…Έβαλα αγγελία για τετράωρη εργασία στο ξενοδοχείο, για έξι μήνες, με 450 ευρώ το μήνα και ένσημα, και κανένας Έλληνας δεν την ήθελε τη δουλειά, κι έτσι πήρα μια Μολδαβή. Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες ρε! Δεν θέλουν να δουλεύουν!”

Φίλος:          “Δεν είναι οι Έλληνες τεμπέληδες, εσύ είσαι μαλάκας!”

Ξάδερφος:   “Γιατί, τί να έκανα; Κι από πού βγαίνει πως εγώ είμαι ο μαλάκας; Έβαλα αγγελία στη “Χρυσή Ευκαιρία” και ήρθαν μόνο δύο Ελληνίδες που όλα τους ξίνιζαν. Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου; Τί μου προτείνεις;”

Φίλος:         “Εγώ δε σου προτείνω τίποτα. Καλά έκανες και προσέλαβες όποιον προσέλαβες, καλά έκανες και κατάφερες η δουλειά σου να γίνει, αλλά μην κάνεις και μαλακισμένες γενικεύσεις. Μη λες πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Αυτό σου προτείνω.”

Ξάδερφος:   “Αφού σου λέω, μόνο δύο Ελληνίδες ήρθαν, και η μία μου ζητούσε να τη βοηθήσω να βρει σπίτι και δεύτερη δουλειά. Και της είπα πως υπάρχει σπίτι με τέσσερα δωμάτια με 160 ευρώ το μήνα. Αν έβρισκε άλλους τρεις συγκατοίκους θα έδινε 40 ευρώ το μήνα. Σε άλλη δουλειά δεν μπορώ να την προτείνω αφού δεν την ξέρω. Τι άλλο να κάνω; Να κάτσω να με γαμήσει κιόλας;”

Φίλος:          “Ε, γι’ αυτό σε λέω μαλάκα! Πώς την έλεγαν την κοπέλα αυτή;”

Ξάδερφος:    “Τι σημασία έχει;”

Φίλος:          “Έχει. Πώς την έλεγαν; Μπορεί και να την ξέρω.”

(Γελάμε)

Ξάδερφος:    “Δεν θυμάμαι. Πες πως την έλεγαν Μαρία.”

Φίλος:         “Ωραία. Αν θεωρείς πως η Μαρία είναι τεμπέλα, πες ‘‘Η Μαρία είναι τεμπέλα’’. Μη λες πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Μπορώ να ρωτήσω φίλους, και είμαι σίγουρος πως με αυτά τα λεφτά θα έρθουν.”

(Ο Φίλος παραγγέλνει τσίπουρα)

Φίλος:          “Και πού έγινε η συνάντηση;”

Ξάδερφος:    “Στα Κήθυρα. Στο ξενοδοχείο. Πού να γίνει;”

Φίλος:      “Α! Δηλαδή κάποιος για να έρθει να δει τη φάτσα σου, να δει αν ταιριάζουν τα χνώτα σας, και αν τελικά θα τον προσλάβεις, έπρεπε να πληρώσει τα εισιτήρια πήγαιν’ έλα για Κήθυρα, να πληρώσει για να φάει, κι αν δεν σου κάνει, να πληρώσει και ξενοδοχείο για διανυκτέρευση. Έπρεπε δηλαδή να πληρώσει 200 ευρώ απλώς και μόνο για να δει τη μάπα σου, για να αποφασίσεις αν θα του δίνεις 450 ευρώ το μήνα για ένα εξάμηνο, και να πρέπει να μετακομίσει και στα Κήθυρα. Και από αυτό βγάζεις το συμπέρασμα πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Και πού να τα βρει τα 200 ο Έλληνας που δεν έχει δουλειά ρε;”

Ξάδερφος:    “Εκεί που τα βρήκε και η Μολδαβή.”

Φίλος:          “Η Μολδαβή ρε, δεν έχει σπίτι και οικογένεια στην Ελλάδα. Και τι θα κάνει η Μολδαβή αν την απολύσεις τελικά;”

Ξάδερφος:    “Δεν ξέρω.”

Φίλος:          “Στ’ αρχίδια σου δηλαδή.”

Ξάδερφος:    “Δεν ξέρω είπα. Δεν είπα στ’ αρχίδια μου.”

Φίλος:         “Αυτό λέω. Στ’ αρχίδια σου τι θα κάνει η Μολδαβή! Να σου πω εγώ ρε τι θα κάνει η Μολδαβή αν την απολύσεις; Πίπες θα κάνει.”

Ξάδερφος:    “Δεν ξέρω τι θα κάνει. Εσύ το λες αυτό. Εγώ είπα δεν ξέρω.”

Φίλος:          “Ε, σου λέω εγώ τι θα κάνει. Πίπες θα κάνει.”

Ξάδερφος:    “Αυτό το λες εσύ.”

Φίλος:          “Και ξέρεις τι θα κάνει ο Έλληνας στην ίδια περίπτωση;’’

Ξάδερφος:    “Τι θα κάνει;”

Φίλος:          “Εσένα ρωτάω. Στ’ αρχίδια σου κι ο Έλληνας τι θα κάνει;”

Ξάδερφος:    “Δεν είναι στ’ αρχίδια μου, εγώ λέω πως δεν ξέρω τι θα κάνει.”

Φίλος:         “Θα σου πω εγώ τι θα κάνει. Κι ο Έλληνας πίπες θα κάνει! Γιατί υπάρχουν κάτι μαλάκες σαν κι εσένα, που λένε πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και δεν θέλουν να δουλέψουν. Κι όταν θα έρθουν να σε γαμήσουν, θα αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά.”

(Ακολουθεί μεγάλη παύση και παραγγελία για τσίπουρα)

Ξάδερφος:    “Και ποια είναι η λύση;”

Φίλος:      “Δεν ξέρω ποια είναι η λύση. Εγώ πίστεψα πως στη σημερινή κατάσταση θα μπορούσε η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ να ταρακουνήσει τα νερά. Κι ήταν η πρώτη φορά που φάνηκε οι Έλληνες να ψηφίζουν ταξικά.”

Ξάδερφος:   “Τι ταξικά; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμάτι του συστήματος ρε! Και οι πραγματικοί κυβερνήτες είναι οι ξένοι. Και αυτοί δεν θα αφήσουν να αλλάξουν τα πράγματα. Και τώρα μοιράσανε τις έδρες, και έδωσαν έδρες σε όλους, και είναι όλοι ικανοποιημένοι. Και ο ΣΥΡΙΖΑς βολεύτηκε, και όλα μια χαρά τα κάνανε.”

Φίλος:        “Και γιατί ρε συ δεν έφτιαξαν κυβέρνηση στις 6 Μαΐου που ο ΣΥΡΙΖΑς είχε λιγότερες έδρες, και έφτιαξαν στις 12 Ιουνίου που ο ΣΥΡΙΖΑς είχε περισσότερες;”

Ξάδερφος:   “Καλά δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω; Οι ξένοι δεν θα άφηναν να αλλάξουν τα πράγματα γιατί δεν τους συμφέρει. Θέλουν πάντα να είμαστε από κάτω. Και βόλεψαν και το ΣΥΡΙΖΑ για να μη μιλάει.”

Φίλος:         “Και σε ρωτάω ξανά:  Αφού μπορούσαν να φτιάξουν κυβέρνηση στις 6 Μαΐου που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λιγότερες έδρες, γιατί έφτιαξαν στις 12 Ιουνίου που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε περισσότερες;”

Ξάδερφος:    “Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγήκε κερδισμένος από την επανάληψη των εκλογών;”

Φίλος:          “Αυτό σου λέω κι εγώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε κερδισμένος. Αυτό σε τι εξυπηρετεί τους ξένους;”

Ξάδερφος:    “Ποιους ξένους;”

Φίλος:        “Τι ποιους ξένους; Αυτούς που μας κυβερνάνε! Δεν ξέρω ποιοί, αλλά εσύ λες πως υπάρχουν κάποιοι ξένοι που κάνουν κουμάντο. Εγώ δε λέω τίποτα. Σε τι εξυπηρετεί, λοιπόν, αυτούς τους ξένους που λες, να υπάρχει πιο δυνατός ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή και να τους σπάει τα αρχίδια;”

Ξάδερφος:    “Ε, καλά. Ή εγώ δεν ξέρω τι λέω ή εσύ δεν καταλαβαίνεις.”

Διογένης:      “Ούτε εγώ καταλαβαίνω.”

Ξάδερφος:    “Τελικά, εγώ δεν ξέρω τι λέω ή εσείς δεν καταλαβαίνετε;”

Διογένης:      “Εσύ δεν ξέρεις τι λες.”

(Από εδώ και στο εξής ο Ξάδερφος φωνάζει και όλο το “Παγκάκι” παρακολουθεί)

Ξάδερφος:   “Εγώ λέω πως δεν αλλάζει τίποτα! Και βρίσκουν και τα κάνουν αυτοί που πραγματικά κυβερνάνε! Γιατί οι Έλληνες είναι τεμπέληδες!”

Φίλος:          “Και τι προτείνεις;”

Ξάδερφος:    “Αυτό λέω τόση ώρα! Δεν υπάρχει λύση!”

Φίλος:         “Δεν υπάρχει λύση γιατί σε βολεύει να μην υπάρχει λύση. Να σου πω τι νομίζω;”

Ξάδερφος:    “Να μη μου πεις τίποτα!”

Φίλος:          “Να μη μιλάω δηλαδή;”

(Παύση. Πίνουμε τσίπουρα. Αφού καλμάρει λίγο ο Ξάδερφος μιλάει)

Ξάδερφος:    “Λέγε.”

Φίλος:          “Δεν έχω πρόβλημα. Αν δε θες τη γνώμη μου, δεν τη λέω.”

Ξάδερφος:    “Λέγε ρε!”

Φίλος:        “Εγώ, πες πως είμαι μαλάκας. Εντάξει; Είμαι μαλάκας. Και πίστεψα πως με την ψήφο μου θα άλλαζε κάτι. Εγώ ο μαλάκας, λοιπόν, προτείνω κάτι. Εσύ που ξέρεις και ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνάνε, τι έχεις να προτείνεις;”

Ξάδερφος:   “Εγώ έχω να προτείνω, αλλά είναι ανέφικτο! Οι Έλληνες είναι τόσο τεμπέληδες που ούτε μια σωστή επανάσταση δεν μπορούν να κάνουν! Οπότε δε γίνεται τίποτα!”

Φίλος:          “Άμα σου λέω πως σε βολεύει να μην υπάρχει λύση...”

Ξάδερφος:    “Δε μου αρέσει, αλλά αφού δεν υπάρχει λύση, τι να κάνω;”

Φίλος:          “Να κάτσουμε να μας γαμάνε δηλαδή! Αυτό προτείνεις!”

Ξάδερφος     “Ε, αν αυτό κατάλαβες…”

(Παύση)

Στο σημείο αυτό παραγγέλνει ο ξάδερφος καραφάκια, αλλά οι αντοχές μου έχουν εξαντληθεί. Αφήνω λίγα χρήματα για τα καραφάκια, ο ξάδερφος χλιαρά δηλώνει πως δεν χρειάζεται γιατί κερνάει, δίνω τα χρήματα στο φίλο, και φεύγουμε.