Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Το φάντασμα του Ναζισμού.

Ένα graffiti του Banksy στο τείχος που χωρίζει το Ισραήλ από την Παλαιστίνη είναι ένα πολύ δυνατό πολιτικό σχόλιο και ταυτόχρονα ένα σπουδαίο επαναστατικό έργο τέχνης.

Το ίδιο έργο αν αναπαραχθεί από τον ίδιο τον Banksy και εκτεθεί σε γκαλερί της Νέας Υόρκης είναι ένα πανάκριβο διακοσμητικό προϊόν, αν το αγοράσει ιδιώτης, ή μια πανάκριβη αλλά ασφαλής επένδυση, αν το αγοράσει συλλέκτης.

Παρόμοια, ένας πολίτης που παλεύει για ισονομία, ισότητα, παιδεία, υγεία, εργασία, πραγματική δημοκρατία και ελευθερία μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί ως αριστερός, αλλά όταν αναρριχάται στην ιεραρχία του κόμματος, όταν διορίζεται σε κρατικούς, δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς, και υπόκειται στους περιορισμούς του νέου του πόστου, αυτολογοκρίνεται και καταστρώνει στρατηγικές ακλουθώντας γραμμές, παύει να είναι αριστερός και γίνεται το αριστερό άλλοθι της εξουσίας ή το αριστερό της δεκανίκι.

Αλήθειες θα ακούσετε από ανθρώπους χωρίς οφίτσια, από ανθρώπους που δουλεύουν τίμια, από σχήματα που δεν σκοπεύουν να κυβερνήσουν, ή, εξ ανάγκης, από ανθρώπους που αποπέμπονται από τους κομματικούς τους μηχανισμούς, από ανθρώπους που ο κομματικός τους μηχανισμός αποφάσισε να τους ρίξει βορά στα λιοντάρια.

Από ανθρώπους που έχουν εξουσία, είναι πολύ κοντά στο να αποκτήσουν, ή πληρώνονται καλά από τον ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους που υπηρετούν, μόνο ψέματα και φιλοκυβερνητική προπαγάνδα (άμεση ή έμμεση) μπορεί να ακούσετε.

Η μόνη ερώτηση που πρέπει να κάνουμε για να αποδομούμε και να καταλαβαίνουμε τους λόγους αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, είναι το γιατί διαλέγουν να εκφράσουν τα συγκεκριμένα λόγια, και κυρίως γιατί αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Επίσης, σημαντικό είναι να αναρωτηθούμε γιατί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή τόσοι πολλοί άνθρωποι του εξουσιαστικού κρατικού μηχανισμού, των μισθωτών δημοσιογράφων των μέσων μαζικής "ενημέρωσης" ή και των απλώς ανόητων(;) "διανοούμενων", εμφανίζονται ταυτόχρονα στα μέσα μαζικής ιδεολογικής προπαγάνδας και λένε τα ίδια, και ποιό είναι το βασικό κοινό χαρακτηριστικό αυτών που λένε. Θέτοντας αυτά τα ερωτήματα, και απαντώντας τα, θα φτάσουμε να ανακαλύψουμε ποιά είναι η νέα κυρίαρχη ιδεολογική στρατηγική που ακολουθείται, καθώς και ποια είναι τα επόμενα βήματα για τα οποία μας προετοιμάζουν με αυτά τα λόγια.

Βέβαια, όλες αυτές τις σκέψεις δεν μπορούν να τις κάνουν οι οπαδοί.

Όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός του lifestyle, και δέχεσαι να "ανοίγεις μπουκάλια" στα σκυλάδικα ή/και να "ψωνίζεις κουμπιά" στα club, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός κάποιας ομάδας, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός της κόκας των μπάφων, και των drags, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός κάποιας θρησκείας, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός κάποιου κόμματος, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός κάποιας ιδεολογίας, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός κάποιας πατρίδας, όταν δέχεσαι να είσαι οπαδός φανατικός της μίας και μοναδικής αλήθειας, δεν μπορείς να κάνεις αυτές τις σκέψεις.

 

Γιατί οι μοναδικοί ωφελημένοι από το φανατικό οπαδιλίκι σου στο εκάστοτε lifestyle είναι οι σκυλάδες ή οι ποπ-σκυλαδες τραγουδιστές, οι δισκογραφικές εταιρείες, και οι ιδιοκτήτες των σκυλάδικων και των club που δραστηριοποιούνται και στο λαθρεμπόριο ποτών, στη διακίνηση ναρκωτικών, στη διακίνηση γυναικών, και στην πληρωμή ή προσφορά "προστασίας".

Ωφελημένοι από το φανατικό οπαδιλίκι σου στην εκάστοτε ομάδα είναι οι πρόεδροι των ομάδων, οι ποδοσφαιριστές, οι εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης που αγοράζουν τα δικαιώματα, οι εταιρείες αθλητικών ειδών, οι εταιρείες αναψυκτικών και power drinks, οι εταιρείες αναβολικών, και οι εταιρείες στοιχημάτων.

Ωφελημένοι από το φανατικό οπαδιλίκι σου στην εκάστοτε θρησκεία είναι οι ιερείς, οι αρχιερείς, οι αρχιεπίσκοποι, οι πάπες, οι γκουρού, τα μοναστήρια, οι δουλειές real estate των μοναστηριών, τα παραδικαστικά κυκλώματα, και οι επιχειρηματίες και πολιτικοί που διαπλέκονται ανέκαθεν με τους θρησκευτικούς ηγέτες.

Ωφελημένοι από το φανατικό οπαδιλίκι σου στο εκάστοτε κόμμα είναι οι πολιτικοί, οι συγγενείς τους, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, και γενικά οι κάτοχοι μεγάλων κεφαλαίων.

Οι φανατικοί οπαδοί ανέχονται να δίνεται στον Μελισσανίδη κοψοχρονιά ο ΟΠΑΠ (του στοιχήματος ποδοσφαιρικών αγώνων), που ήταν και ο μοναδικός υποψήφιος αγοραστής, και ταυτόχρονα να του δίνεται και η ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ, και ταυτόχρονα να του δίνεται υπόσχεση εκατομμυρίων για να χτίσει γήπεδο στην ΑΕΚ, όταν ο Μελισσανίδης είναι υπόδικος για λαθρεμπόριο πετρελαίου σε βαθμό κακουργήματος, για φοροδιαφυγή σε βαθμό κακουργήματος, για πλαστογραφία, και απειλή κατά ζωής, ενώ ταυτόχρονα οι φανατικοί οπαδοί ανέχονται να είναι προφυλακισμένος παράνομα για δυόμισι χρόνια χωρίς δίκη ο Σακκάς που κατηγορείται για οπλοκατοχή (κατηγορία που αποδέχτηκε από την στιγμή της σύλληψής του), όπλων που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ για αξιόποινες πράξεις, τρομοκρατικές ή άλλες.

Οι οπαδοί ανέχονται τον εκάστοτε Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Κοσκωτά, Αλαφούζο, Ψωμιάδη, Μελισσανίδη, Τσοχατζόπουλο, Βουλγαράκη, να γλεντάνε μαύρα εκατομμύρια από παράνομες δραστηριότητες στις πλάτες τους, ενώ παράλληλα ανέχονται την διαπόμπευση οροθετικών ασθενών, τη γελοιοποίηση ανθρώπων που αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, τον πνιγμό προσφύγων στα νερά του Αιγαίου και του Έβρου, ή τον εγκλεισμό τους σε ομαδικά κελιά στρατοπέδων-φυλακών, ή σε κελιά δουλεμπόρων, με μόνο τους έγκλημα ότι δεν έχουν τα σωστά χαρτιά, τη διακίνηση γυναικών, τον βασανισμό από την αστυνομία ανθρώπων που πολεμάνε τους νεοναζί, την προφυλάκιση για χρόνια ανθρώπων χωρίς δίκη με την κατηγορία πως έχουν αναρχικές ιδέες.

Όλος αυτός ο μακρύς πρόλογος θεώρησα πως ήταν απαραίτητος για να φτάσω και στον τίτλο:

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Το φάντασμα του Ναζισμού.

Μέσα σε λιγότερο από δέκα μέρες εμφανίστηκαν και μας είπαν:

Ο Παναγιωτόπουλος μας είπε πως για τη στήριξη της κυβέρνησης η ΝΔ απευθύνεται σε όλο το πολιτικό φάσμα (προφανώς και στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής).

Ο Σαμαράς μας είπε πως ναι μεν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ διόριζαν στην ΕΡΤ, αλλά διόριζαν αριστερούς (άρα για τα χάλια της ΕΡΤ, μάλλον και της Ελλάδας, ευθύνεται η αριστερά).

Ο Βορίδης μίλησε για αριστερή ιδεολογική κυριαρχία (πάλι οι αριστεροί ευθύνονται για την κατάσταση της Ελλάδας) και μίλησε και για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα που ξεκίνησε την καταστροφή της Ελλάδας.

Ο Άδωνις συμφώνησε με τον Βορίδη πως το ΠΑΣΟΚ και η αριστερή ιδεολογική κυριαρχία έφτασε τη χώρα στην οικονομική κρίση (είναι προφανές πως και του Άδωνι του φταίει η αριστερά, αλλά το γιατί τα χώνουν κι οι δύο στο ΠΑΣΟΚ, που συγκυβερνά μαζί τους, θα το δούμε στη συνέχεια).

Ο Φαήλος έκανε άνοιγμα σε Ανεξάρτητους Έλληνες και Χρυσή Αυγή (πάλι οι νοσταλγοί του Χίτλερ εδώ).

Ο Πάγκαλος μίλησε και είπε πως αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα να πάμε να αυτοκτονήσουμε ομαδικά (η αριστερά συνεπώς είναι καταστροφή ως επιλογή για το μέλλον).

Ο Πολύδωρας είπε ότι "χρειάζεται συνεννόηση με τη Χρυσή Αυγή στο πλαίσιο σύμπηξης ενός εθνικού μετώπου άμυνας υπέρ της πατρίδας" (και πάλι οι νεοναζί παρόντες).

Καταιγισμός δηλώσεων, αντιδράσεις, ανασκευές, αντιπαραθέσεις, ναι μεν αλλά, ανταπαντήσεις, δεν εννοούσα αυτό, διορθωτικές δηλώσεις, διαψεύσεις... αλλά αυτά που ειπώθηκαν, ειπώθηκαν και ακούστηκαν. Ποια είναι τα κοινά θέματα;

1.  Γενικά η αριστερά ευθύνεται για όλα τα δεινά, ακόμα κι αν δεν έχει κυβερνήσει ποτέ (παρά μόνο συγκυβερνήσει με ΝΔ 1989, με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ 1989-1990, και με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ 2012-2013), με έμφαση στην τεράστια ευθύνη της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ (που δεν έχει κυβερνήσει ποτέ).

2.  Η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να στηρίξει μια αποφασιστική κυβέρνηση ΝΔ.

3.  Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που έβαλε τα θεμέλια για την καταστροφή της χώρας. 

Ποιο είναι το δια ταύτα, κατά τη γνώμη μου:

Ο Σαμαράς θέλει να πάει σε εκλογές γιατί τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ μαζί είναι μικρότερα από τα αντίστοιχα της Χρυσής Αυγής, κι επίσης, γνωρίζει πως μόνο αυταρχικά καθεστώτα μπορούν να επιβάλλουν τα απάνθρωπα μέτρα που έρχονται. Δεν μπορεί να αναλάβει όμως ο Σαμαράς την ευθύνη νέων εκλογών, κι έτσι έκλεισε την ΕΡΤ, μια κίνηση που δεν μπορεί να μην περίμενε πως θα είχε αυτές τις τεράστιες αντιδράσεις. Δεν μπορεί να μην περίμενε πως το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα πιέζονταν από τις βάσεις των ψηφοφόρων τους. Η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε, όμως το ΠΑΣΟΚ δεν αποχώρησε από την κυβέρνηση γιατί ο Βενιζέλος φοβάται την ποινική του δίωξη λόγω λίστας Lagarde αν δεν βρίσκεται στην εξουσία. Μη θέλοντας λοιπόν η ΝΔ να πάρει την ευθύνη των εκλογών, θέλει τώρα να προκαλέσει το ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει, ώστε οι ανεύθυνοι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, οι άλλοτε συγκυβερνώντες, να είναι υπεύθυνοι για τις νέες εκλογές, έτσι ώστε να συσπειρωθούν και οι φιλελεύθεροι, και οι δεξιοί, και οι ακροδεξιοί ψηφοφόροι της ΝΔ απέναντι στην τεράστια απειλή του μπαμπούλα που ακούει στο όνομα Αριστερά. Βγαίνει λοιπόν ο Βορίδης και λέει αυτά για τον Ανδρέα Παπανδρέου, βγαίνει και ο λαγός Άδωνις να συμφωνήσει, έτσι ώστε να εξαναγκάσουν το ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει τώρα, αφού δεν τους βγήκε τότε με το κλείσιμο της ΕΡΤ, που αποχώρησε μόνο η ΔΗΜΑΡ.

Ο Βορίδης βέβαια δεν πήρε υπουργείο. Μάλλον για να μην καεί. Μάλλον γιατί είναι ο επόμενος πρόεδρος της ΝΔ. Της ΝΔ εκείνης που θα συγκυβερνήσει με τη ΧΑ. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος αν ζούσε θα χαμογέλαγε από ευτυχία. Ο Παπαδόπουλος όντας έγκλειστος στη φυλακή, έφτιαξε την ΕΠΕΝ, ένα ελληνικό εθνικιστικό πολιτικό κόμμα που ιδεολογικά υπεράσπιζε το καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Ο Μιχαλολιάκος ήταν αυτός που επέλεξε ο ίδιος ο Παπαδόπουλος για πρόεδρο της νεολαίας της ΕΠΕΝ, και όταν ο Μιχαλολιάκος παραιτήθηκε, ανέλαβε την προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ ο Βορίδης.

Κι αν νομίζετε πως μετά από όλα αυτά, τώρα θα υπερασπιστώ την αριστερά του Τσίπρα, είστε γελασμένοι.

Ο Τσίπρας σε συνέντευξή του μετά τις τελευταίες εκλογές είπε, ζητώντας τα εύσημα, πως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έσωσε το πολιτικό σύστημα από ανεξέλεγκτες καταστάσεις, εννοώντας πως κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει σε ψήφους μεγάλη μερίδα του κινήματος των πλατειών του καλοκαιριού του 2011. Και πιο πρόσφατα, καταλάβαμε ακόμα καλύτερα τι συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ: Αν το συνδικαλιστικό όργανο που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ επικύρωνε την, με τεράστια πλειοψηφία, απόφαση των καθηγητών για απεργία, τότε μάλλον θα έπεφτε η κυβέρνηση, αλλά δεν το έκανε. Και δεν το έκανε, γιατί είναι ένα συστημικό κόμμα πια, που σχεδιάζει ποια θα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να κυβερνήσει, και σχεδιάζει τις κινήσεις του με βάση την επικείμενη εξουσία του, και όχι με βάση την υπεράσπιση του δίκιου των εργαζομένων, όπως διατείνεται.

Όπως η Γαλλία είναι ίδια και με τον ακροδεξιό Σαρκοζί, και με τον σοσιαλιστή Ολάντ, όπως η Αμερική δεν κλείνει το Γκουαντάναμο, ούτε με τον Ρεπουμπλικάνο Μπους, ούτε με τον Δημοκρατικό Ομπάμα, έτσι και η Ελλάδα του δεξιού Σαμαρά δεν θα αλλάξει με τον αριστερό Τσίπρα. Και στο ευρώ θα μείνουμε, και τις δόσεις μας θα πληρώνουμε, και ο Μπόμπολας, ο Ψυχάρης, και ο Αλαφούζος θα κάνουν μπίζνες αζ γιούζουαλ.

Όχι, δεν θα έρθει αλλαγή με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ξέρετε όμως πότε θα έχουμε πραγματικά μια μεγάλη αλλαγή;

Αν συγκυβερνήσουν πράγματι στις επόμενες εκλογές η ΝΔ με τη ΧΑ.

Και τότε πράγματι η κοινωνία μας θα γυρίσει πολλά-πολλά χρόνια πίσω.

Και οι λέξεις "εμφύλιος πόλεμος" πολυχρησιμοποιούνται τελευταία, ξεκινώντας από τον Παναγιώταρο, αλλά και από την αντίπερα όχθη. Και σε κάποιες από τις χώρες που μετά το 2010 οι πολίτες ξεσηκώθηκαν εναντίων της καταπίεσης, πράγματι δημιούργησαν οι εξουσίες εμφύλιο πόλεμο. Και θυμηθείτε πως σε κάθε χώρα ο εμφύλιος πόλεμος δημιουργείται στη βάση των προϋπαρχόντων διαφορών. Σε άλλες χώρες είναι γλωσσικές οι διαφορές, σε άλλες χώρες είναι εδαφικές οι διαφορές, σε άλλες χώρες είναι θρησκευτικές οι διαφορές, και σε άλλες χώρες, όπως η δικιά μας, είναι ιδεολογικές οι διαφορές. Ιδεολογικές λέγοντας, εννοούμε την επιλογή ΗΠΑ ή ΕΣΣΔ. Εννοούμε τις ιδεολογικές διαφορές που υπαγορεύτηκαν από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και τον ψυχρό πόλεμο σε μια υπανάπτυκτη χώρα.

Αλλά όσο κι αν δεν μου αρέσει το βλέπω να έρχεται:

Η Νέα Δημοκρατία με τη Χρυσή Αυγή στην κυβέρνηση.

Και η Νέα Δημοκρατία να είναι το πολιτικό σκέλος, και Χρυσή Αυγή να είναι το στρατιωτικό σκέλος του καθεστώτος.

Και τι κάνουμε τότε;

Γιατί μπορεί ο χρυσαυγίτης να ορίζει ως προνομιακό του πεδίο τη βία, και να μου φαίνεται δίκαιο να τρώει βρωμόξυλο ένας χρυσαυγίτης που μαχαίρωσε μετανάστη, αλλά, φίλοι μου, όταν είδα το βιντεάκι με τον χρυσαυγίτη μέσα στα αίματα να προσπαθεί να κρυφτεί στο σουβλατζίδικο έχοντας το τρομαγμένο βλέμμα του παγιδευμένου ζώου που πρόκειται να πεθάνει στα δόντια ενός κοπαδιού λιονταριών σε φρενίτιδα, δεν ξέρω, αλλά ταράχτηκα και λυπήθηκα.

Και να σας πω κάτι; Χαίρομαι που μου γεννήθηκαν αυτά τα συναισθήματα, γιατί σημαίνει πως είμαι άνθρωπος, πως ο πολιτισμός έχει γράψει επάνω μου. Η αισθητική μου μου απαγορεύει να ευχαριστηθώ με αυτήν την εικόνα. Δεν έχω δανειστεί το κατάμαυρο πρόσωπο του τέρατος.

Αλλά έρχονται εκλογές, Τί κάνουμε; Δεν ψηφίζουμε; Ψηφίζουμε; Κι αν ναι τί;

Και είναι απολύτως ειλικρινή τα ερωτήματά μου.

Δεν ξέρω.

Και δεν ξέρω, γιατί δεν βλέπω την εναλλακτική.

Γιατί η λέξη "πόλεμος" μου φέρνει στο μυαλό το αντιπολεμικό σύνθημα των ειρηνιστών Βρετανών κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου:

Η ξιφολόγχη είναι ένα όπλο με έναν εργάτη σε κάθε άκρο της.

Και η λέξη "εμφύλιος" μου φέρνει στο μυαλό τη γιουγκοσλαβική ταινία "Τα Όμορφα Χωριά Όμορφα Καίγονται" που αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο της Βοσνίας (1992-1995). Όπου, στο τέλος της ταινίας, ο Σέρβος Milan, και ο μουσουλμάνος Halil, ή ο μουσουλμάνος Halil, και ο Σέρβος Milan, τραυματίες πολέμου σε στρατιωτικό νοσοκομείο του Βελιγραδίου, προσπαθούν ο ένας να σκοτώσει τον άλλο με το πιρούνι του νοσοκομείου. Ποιοί ήταν ο Σέρβος Milan, και ο μουσουλμάνος Halil, πριν τον εμφύλιο; Πως ξεκινάει και κλείνει (με flashback) η ταινία; Δυο παιδικοί φίλοι, ο μουσουλμάνος Halil, και ο Σέρβος Milan, παίζουν μπάσκετ, και κάνοντας ένα διάλειμμα για ρακή, έχουν το επόμενο διάλογο:

-Τι λες για τον πόλεμο;

-Ποιον πόλεμο ρε αδερφέ;

Τσουγκρίζουν, πίνουν, και ξαναγυρίζουν στο παιχνίδι τους.