Φίλε νεοφιλελεύθερε, οι λεκτικοί και λογικοί ακροβατισμοί σου έχουν φτάσει σε ένα αναπόφευκτο κατώφλι.
Στο κατώφλι της κενολογίας και της φαυλότητας.
Στο κατώφλι της μπουρδολογίας.
Πώς έφτασες όμως, ρε φίλε νεοφιλελεύθερε, από φανατικός οπαδός της λογικής, να εμφανίζεσαι ως παρανοϊκός που πάσχει από παλιλαλία;
Από τη μία τα βήματά σου ήταν μικρά, αλλά, από την άλλη, τόσο πολλά, που
ξεχάστηκες μέσα σε αυτή τη διαδοχή. Ξεχάστηκες τόσο, που επιχειρηματολογείς
σήμερα με τρόπο που θα σου προκαλούσε νευρικά γέλια συμπόνιας αν τα άκουγες αυτά
από κάποιον άλλο δυο-τρία χρόνια πριν.
Κάποτε υποστήριζες τις συνταγματικές ελευθερίες, την ελευθερία της έκφρασης,
προέκρινες το διάλογο και τη διαφωνία ως απαραίτητα εργαλεία δημοκρατίας.
Πώς τώρα όλες οι απεργίες σου φαίνονται παράνομες;
Πώς τώρα όλες οι πορείες σου φαίνονται βία και λαϊκισμός;
Πώς τώρα οι επιστρατεύσεις απεργών σου φαίνονται δικαιολογημένες;
Πώς τώρα επικροτείς τον αυταρχισμό και την καταστολή ως δημοκρατικά
εργαλεία;
Πώς τώρα επιχαίρεις που αφήνουν ανοιχτά ιδιωτικά κανάλια χωρίς άδεια
χρήσης των δημόσιων συχνοτήτων, που επιπλέον φοροδιαφεύγουν, ενώ ταυτόχρονα
κλείνουν τη δημόσια τηλεόραση, τον μόνο νόμιμο τηλεοπτικό φορέα που συνεισφέρει
και στον κρατικό προϋπολογισμό;
Όσο για αυτά που έχεις υποστηρίξει, τα θυμάσαι;
Θα στα θυμίσω:
