η λογική των δύο άκρων

Σκεφτόμουν να γράψω ένα κείμενο με τις λογικές πλάνες στις οποίες υποπίπτουν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν τη λογική των δύο άκρων και καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Ανέτρεξα στο "Όργανον" του Αριστοτέλη, μπήκα στο σάιτ του Stanford στο "Informal Logic", έψαξα στη Britannica στο λήμμα "logical fallacy", αλλά τότε μου ήρθε στο μυαλό κάτι πολύ, μα πάρα πολύ πιο απλό: το παράδειγμα που μας έφερναν οι καθηγητές μας στο σχολείο για την κακή χρήση του λογικού επιχειρήματος:  

Α: Ο αστυνομικός είναι όργανο

Β: Το μπουζούκι είναι όργανο

Άρα: Ο αστυνομικός είναι μπουζούκι

και συνειδητοποίησα πως είναι εντελώς ανάλογο με το βασικό επιχείρημα των πολιτικών, δημοσιογράφων, ανθρώπων των γραμμάτων, καλλιτεχνών, διανοητών και φιλοσόφων στην Ελλάδα της κρίσης:

Μήπως; (ερωτήματα για τον Νίκο Ρωμανό)

Γεγονός πρώτο: ο Νίκος Ρωμανός όταν ήταν 15 χρονών, ήταν δίπλα στον 15χρονο αδερφικό του φίλο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, όταν ο τελευταίος δολοφονήθηκε εκ προθέσεως, με όπλο, από την αστυνομία, χωρίς καμία αιτία, όπως αποδείχτηκε στο δικαστήριο.

Ο Κούγιας, συνήγορος υπεράσπισης του δολοφόνου αστυνομικού, είχε θέσει τότε το ερώτημα: "Τί γύρευε στα Εξάρχεια ο δεκαπεντάχρονος;"

Δεύτερο γεγονός: ο Νίκος Ρωμανός, είκοσι χρονών πια, μαζί με άλλους, κοντά στην ηλικία του, προσπάθησαν να ληστέψουν μία τράπεζα και συνελήφθησαν από την αστυνομία. Ο Ρωμανός υποστηρίζει πως, μετά τη σύλληψή του, οι αστυνομικοί τον βασάνισαν, αυτόν και τους συγκατηγορούμενούς του.

Σήμερα, στη χώρα που ζω, τίθεται το ερώτημα: "Μήπως τους άξιζε που τους βασάνισε η αστυνομία;", και ο Κούγιας, πριν περάσει μια μέρα από τη σύλληψή τους, εμφανίζει τον εαυτό του δικαιωμένο εκ των υστέρων, αφού ο φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι εγκληματίας τρομοκράτης (κατά τον Κούγια).

Παρεμπιπτόντως, ο Νίκος Ρωμανός που ήταν αυτόπτης μάρτυρας δολοφονίας και μάρτυρας κατηγορίας, δεν προσήλθε στο δικαστήριο. Αυτό μόνο καλό θα μπορούσε να αποδειχτεί για την υπεράσπιση του δολοφόνου, παρ' όλο που ο πελάτης του Κούγια καταδικάστηκε ούτως ή άλλως.

Μιας και, στη χώρα που ζω, μπορούν λοιπόν και τίθενται ερωτήματα του στιλ: "Τί γύρευε στα Εξάρχεια ο δεκαπεντάχρονος;" και "Μήπως τους άξιζε που τους βασάνισε η αστυνομία;", έχω κι εγώ μερικά ερωτήματα να θέσω: