ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ (2)

εδώ το ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ (Ι)

Ο Παναγιωτάκος συνεχίζει να ντύνεται. Κοιτάζεται στον καθρέφτη του μπάνιου για να κολλήσει ένα τσιρότο στην πληγή στο κούτελό του. Σκάει στα γέλια:

-"Μαλάκα, πουτάνα όλα θα τα κάνω", γελάει, "πουτάνα όλα, μαλάκα", γελάει, "πουτάνα όλα ρε", του κόβεται η ανάσα από τα γέλια.

Τρέχει και ανοίγει το λάπτοπ. Ανοίγει το αρχείο "λόγος πρωθυπουργού" και συμπληρώνει: "Και ποιος φταίει που δεν έχουμε δικαιοσύνη; Μα φυσικά όλοι αυτοί που νυχθημερόν φωνάζουν πως δεν έχουμε δικαιοσύνη. Και ποιος θα οδηγήσει τη χώρα τελικά σε Χούντα; Μα φυσικά όλοι αυτοί που βροντοφωνάζουν "έχουμε Χούντα". Και ερωτώ: αν είχαμε Χούντα, θα λέγαμε ποτέ πως έχουμε Δημοκρατία; Από τη στιγμή λοιπόν που εγώ ονομάζω, στο όνομα του Θεού, το καθεστώς μας Δημοκρατία, δεν μπορεί παρά να έχουμε Δημοκρατία. Αν ποτέ έχουμε Χούντα, θα είμαι ο πρώτος που θα το πω. Και τι είναι η Δημοκρατία τελικά; Και τι είναι οι εκλογές; Υπερεκτιμημένες είναι και οι εκλογές. Δεν λένε οι αντιεξουσιαστές πως αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες; Ε, λοιπόν οι εκλογές δεν αλλάζουν τα πράγματα. Μόνο τον προϋπολογισμό επιβαρύνουν. Σε μια εποχή λιτότητας μόνο ως πολυτέλεια μπορώ να δω τις εκλογές. Όσοι ζητάνε εκλογές είναι οπαδοί της κατάρρευσης της οικονομίας. Είναι θολοκουλτουριάρηδες, αριστερούληδες, ΕΑΜοΒούλγαροι, ΕβραιοΜασώνοι, δραχμολάγνοι, σκοταδιστές που δεν λένε τίποτε για τη Μαρφίν-"

Χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει και λέει με νεύρα:

ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ (Ι)

-"ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ" ουρλιάζει η φωνή.

Η Ναταλία πετάγεται από τον ύπνο της. Η καρδιά της χτυπάει ανεξέλεγκτα. Με το δεξί της χέρι ψάχνει εκεί που δεν υπάρχει διακόπτης για να ανάψει το φως.

-"Ηλία! Ηλία! Ξύπνα! Το άκουσες;", λέει, ενώ με το αριστερό της χέρι προσπαθεί να σκουντήσει τον άντρα που κοιμάται δίπλα της.

Το αριστερό της χέρι δεν βρίσκει τίποτα, όπως και το δεξί της. Ούτε άντρα, ούτε διακόπτη.

-"Το φως. Ηλία. Η φωνή. Ακούς; Άκουσες; Κύριε Ηλία με ακούτε; Που είσαι;", λέει ενώ εξακολουθεί να κάνει και με τα δυο της χέρια άσκοπους κύκλους στον αέρα.

Χάνει την ισορροπία της, βάζει και τα δύο χέρια εκεί που νομίζει ότι είναι ο καναπές-κρεβάτι, και πέφτει. Τη στιγμή που σκάει με τη μύτη στο πάτωμα το φως ανάβει.

Σηκώνει το κεφάλι. Η καρδιά της συνεχίζει να χτυπάει δυνατά. Η αναπνοή της είναι δύσκολη. Από τη μύτη της τρέχει κάτι που μάλλον είναι αίμα. Κοιτάει το αφεντικό της που είναι όρθιο στην άλλη μεριά του καναπέ-κρεβατιού.

Την κοιτάει με ένα βλέμμα που η ίδια βιάστηκε να θεωρήσει "τρελό", μέχρι που βλέπει το χαμόγελό του και καταλαβαίνει τι στην πραγματικότητα σημαίνει το επίθετο "τρελό".

-"Ηλία εσύ;", ρωτάει, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει να μάθει με αυτή την ερώτηση. Σκουπίζει τα αίματα και τις μύξες με τα χέρια, και του τα δείχνει.

-"Θα τα κάνω πουτάνα όλα" λέει ο άντρας, με έναν τρόπο που δεν χωράει καμία αμφιβολία πως ξέρει ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάει.

-"Εσύ ούρλιαξες; Εσείς ουρλιάξατε;" συνεχίζει τις άσκοπες ερωτήσεις η γραμματέας του, σκουπίζοντας τα αίματα και τις μύξες στο σεντόνι.

Αυτός δε δείχνει να κάνει καμία προσπάθεια να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση.

-"Θα τα κάνω πουτάνα όλα. Δεν είναι ζωή αυτή" λέει και αρπάζει τα χαρτιά, το λάπτοπ, τα καλώδια, τους φορτιστές, τα κινητά, τα γυαλιά του, το μισοτελειωμένο ουίσκι, το γεμάτο προφυλακτικό, τη μια κάλτσα και το παντελόνι, σε ένα σωρό, για να πάει δίπλα στο γραφείο του, σκοντάφτει στα καλώδια, και τα πάντα πετάγονται στον αέρα, πριν σκάσουν κάτω και σκορπίσουν σε όλο το δωμάτιο.

-"ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;" ουρλιάζει η Ναταλία, και ο κύριος Ηλίας συνειδητοποιεί πως είναι ολόγυμνος, έχει πατήσει το προφυλακτικό που έχει ανοίξει και έχουν γεμίσει σπέρμα τα δάχτυλα του δεξιού του ποδιού, ενώ η μύτη του στάζει αίμα στο πάτωμα. Αρπάζει το σεντόνι. Σκουπίζει το πόδι του από τα σπέρματα και τη μύτη του από τα αίματα, σκουπίζει και τα ουίσκια από το λάπτοπ, και φοράει το σεντόνι για να κρύψει την τεράστια κοιλιά του.

-"Σου οφείλω μια εξήγηση. Έχεις δίκιο. Αποφάσισα να τα κάνω όλα πουτάνα. Δεν μπορώ να ζω έτσι".

-"Θα την χωρίσεις;" ρωτάει η Ναταλία με μια ξαφνική λάμψη στα αγριεμένα της ματιά.

-"Ποια; Όχι. Είναι κάτι μεγαλύτερο. Θα τα κάνω όλα πουτάνα. Όλα. Αρχίζοντας από το λόγο"

-"Ποιο λόγο;"

-"Τι ποιο λόγο; Το λόγο"

-"ΤΟΝ λόγο;"

-"Ναι μωράκι μου. ΤΟΝ λόγο"

Ανθρωπογεωγραφία

(χαλαρώστε, μη σφίγγεστε, δεν είναι δοκίμιο, μια λαογραφία του ποδαριού είναι, με παιχνιδιάρικη διάθεση)

Κάποιοι από εμάς μεγάλωσαν με τους γονείς τους να τους λένε: "κάνε ό,τι θες στη ζωή σου, αρκεί να είσαι ευτυχισμένος, και να είσαι καλός άνθρωπος".

Κάποια άλλα παιδιά μεγάλωσαν με τους δικούς τους γονείς να τους λένε: "εκεί έξω είναι ζούγκλα, αν δεν τους γαμήσεις πρώτος θα σε γαμήσουν".

Οι πρώτοι γονείς είναι συνήθως "φτωχοί πλην τίμιοι βιοπαλαιστές", ή άνθρωποι που κατάφεραν να μην έχουν οικονομικά προβλήματα, λόγω του ότι σπούδασαν ή λόγω του ότι ήταν πάντα δουλευταράδες.

Οι γονείς της δεύτερης κατηγορίας είναι γονείς από φραγκάτα τζάκια, ή γονείς που έκαναν περιουσίες με λαμογιές, ή, κυρίως, γονείς που προσπάθησαν να κάνουν φράγκα με λαμογιές, αλλά τους έφαγαν τα μεγαλύτερα ψάρια.

Τα παιδιά των πρώτων είναι συνήθως αριστεροί ή αναρχικοί.

Τα παιδιά των δεύτερων είναι συνήθως κεντρο-αριστερο-δεξιο-φιλελεφθερο-ΠΑΣΌΚοι ή ακροδεξιοί.

Όσο για τα παιδιά που είναι σήμερα φασίστες, είχαν γονείς που τους έλεγαν "Θα κάνις αυτώ που σου λαίο ΕΓΟ! κολλόπεδο!", πριν τα πλακώσουν στις σφαλιάρες.

Ο Θάνατος και τα Μαθηματικά

Σήμερα σκοτώθηκε ο πατέρας του μαθητή μου Kevin.

Είχα προετοιμάσει διαγώνισμα με θέμα τον νόμο των ημιτόνων και τον νόμο των συνημιτόνων.

Μετά το lunch break, πηγαίνοντας προς την αίθουσα, βρήκα έναν συμμαθητή και την κοπέλα του Kevin, να κλαίνε μιλώντας στο κινητό. Παρά το ψιλόβροχο, γύρω τους, βουρκωμένοι συμμαθητές κάνανε άσκοπες διαδρομές. Συναντούσαν άλλους μαθητές που πλησίαζαν με απορία και τους μίλαγαν στο αυτί. Έπειτα, έφευγαν κι αυτοί σιωπηλοί και βιαστικοί, μάλλον για να διαδώσουν τα τραγικά νέα στην κοινότητα των μαθητών του σχολείου. Από την άλλη, ίσως έτρεχαν απλώς επειδή έβρεχε.

Ένιωσα παρείσακτος. Έμεινα πέντε-έξι λεπτά αμήχανος μέχρι να ρωτήσω τί συνέβη. Η μαθήτρια που ρώτησα, έκανε νόημα στην κοπέλα του Kevin, αν μπορεί να μου πει. Η κοπέλα του αποφάσισε να μου πει η ίδια. Κλαίγοντας μου είπε πως θα περάσει η μητέρα του Kevin να την πάρει από το σχολείο για να πάνε στο νοσοκομείο. Θα πάει να αποχαιρετήσει τον πατέρα του αγοριού της. Τον έβαλαν στο χειρουργείο μετά από αυτοκινητιστικό, αλλά θα τον αποσυνδέσουν από τη μηχανική υποστήριξη. Είναι κλινικά νεκρός.

Η Ζωή εν τάφω

(Η Ζωή εν τάφω)

Φίλοι μου κουρέλια,

αγαπημένε Στέργιο, και αγαπητέ σκύλε,

είμαι η Ζωή.

Σκύλε, βρήκα τη δική σου διεύθυνση και γι' αυτό στέλνω το γράμμα σε 'σένα. Απευθύνεται όμως και στον Στέργιο.

Σας γράφω από την εξωτική Πρέβεζα. Φαντάζομαι με ψάχνατε μέσα σε απίθανες καταστάσεις. Ενώ απλώς γύρισα στο πατρικό μου και έμεινα με τους γονείς μου.

"Η Ζωούλα γύρισε σπίτι της", όπως είπαν οι γείτονες.

Όταν πρωτοήρθα θέλανε να μου κάνουν προξενιό. Μη φανταστείτε Γεωργία Βασιλειάδου, και νεραντζάκι γλυκό, και "είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα", αλλά πάνω-κάτω τέτοια φάση. Με οικογενειακό φίλο, με δικιά του επιχείρηση, ρουμς το ρεντ.

Τσακωμοί, οικογενειακοί σύμβουλοι, σύμβουλοι σχέσεων, διαχείριση οργής, ψυχοθεραπευτές, ψυχαναλυτές, και φυσικά ψυχίατροι. Και φυσικά τα αναπόφευκτα χάπια.

Underwood, Lagavulin, Jack Daniel, Camus και Schopenhauer

Χτυπάει το κινητό. Κυριακή 27 Ιουλίου 2014. "Απόκρυψη". Ώρα 00:07.

Το απαντάω: -"Ναι;"

-"Τα πάθη του κόσμου. Σοπενάουερ".

Μου παίρνει λίγο χρόνο να απαντήσω: -"Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Καμύ".

Κλείνω. Χαμογελάω.

Κάθε φορά που κατεβαίνει Αθήνα και βρισκόμαστε, ξανασυστηνόμαστε.

"Είμαστε ό,τι διαβάζουμε" είχαμε πει, τότε, με μια φωνή, διαφωνώντας με της Ζωής το "Είμαστε ό,τι πίνουμε", που φώναξε όταν φεύγαμε τελευταίοι και μεθυσμένοι από το Galaxy, στις 5 η ώρα το πρωί, 22 Δεκεμβρίου του 1999. Θυμάμαι την ημερομηνία. Ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τη Ζωή.

Σταματάω ταξί. Μπαίνω. Κλείνω την πόρτα: -"Σταδίου. Στην παλιά Βουλή". Κοιτάζω μονίμως έξω από το παράθυρο για να μη μου πιάσει την κουβέντα ο ταξιτζής.

Μια άλλη 25η Μαΐου

Επιστρέφω σπίτι και βρίσκω θυροκολλημένη μια κλήση. Το ελληνικό κράτος, επ' απειλή φυλάκισης έξι μηνών αν δεν παραστώ, με υποχρεώνει να είμαι μέλος της εφορευτικής επιτροπής για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές της 18ης Μαΐου, αλλά και για τις Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014.

Κοιτάζω το χαρτί και συνειδητοποιώ πως η ημερομηνία 25 Μαΐου μου φέρνει στο μυαλό άλλες καταστάσεις. Στις 25 Μαΐου του 2014 το κράτος με υποχρεώνει να συμμετέχω στις εκλογικές διαδικασίες. Στις 25 Μαΐου του 2011 επέλεξα αυτοβούλως να γίνω μέρος ενός ονείρου. Ακριβώς τρία χρόνια πριν, ξεκίνησε το Κίνημα της Πλατείας Συντάγματος. Το "Κίνημα των Αγανακτισμένων", όπως ατυχώς αποδόθηκε στα ελληνικά το όνομα του αντίστοιχου ισπανικού κινήματος των "Indignados" της Puerta del Sol, το οποίο εμπνεύστηκε από την εξέγερση της πλατείας Tahrir της Αιγύπτου, που με τη σειρά του εμπνεύστηκε από την εξέγερση στην Τυνησία. Οι εικόνες της "Αραβικής Άνοιξης", της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Υεμένης, της Λιβύης, της Συρίας, ανεξαρτήτως της εξέλιξης, που δεν γνωρίζαμε τότε, έδωσαν ελπίδα και πίστη στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης: 

Επαναστατική Οργάνωση ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Επαναστατική Οργάνωση ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πυρήνας "Νόρμαν Σπίνραντ"

Αθήνα 18-9-2024

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΚΑΝΑΤΕ

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΠΩΣ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ

Με την παρούσα επιστολή αναλαμβάνουμε με υπερηφάνεια την ευθύνη για τη μαζική δολοφονία κυβερνητικών στελεχών, καθώς και των αναλώσιμων μπράβων τους, που έδωσαν τη ζωή τους -κατά τη διάρκεια του πρώτου σκέλους της ενέργειάς μας- σαν πιστά σκυλιά που προστατεύουν τα αφεντικά τους.

Η ενέργειά μας ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία από την ομάδα κρούσης εκπαιδευμένων συντρόφων, συνεπικουρούμενη από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της ομάδας υποστήριξης, της ομάδας περιφρούρησης, και της ομάδας αντιπερισπασμού. Επιλέχτηκε ο χώρος του υπουργικού συμβουλίου, εντός του κοινοβουλίου, την ώρα της συνεδρίασης, τέσσερεις μέρες πριν τις εκλογές, ώστε να γίνει ξεκάθαρο πως διαθέτουμε και τη φαντασία, και τον οπλισμό, και τη σχεδιαστική ικανότητα, και την ισχυρή βούληση, να μπορούμε να καταφέρνουμε τέτοια χτυπήματα.

Το μακελειΟ αυτΟ Ηταν μΟνο η αρχΗ

Το λήμμα της ματαιότητας

-"Θα δώσετε πολιτικό όρκο να υποθέσω;"

-"Μάλιστα κυρία πρόεδρε. Και σε τι θα ορκιστώ;"

-"Στην τιμή σας".

Ένας υπάλληλος αποσύρει τη Βίβλο από το πόντιουμ, ή όπως αλλιώς το λένε αυτό το έπιπλο που με κρατάει σε απόσταση από την πρόεδρο, την εισαγγελέα και τους υπόλοιπους.

-"Ορκίζεστε κύριε Ιάκωβε Ζώη να πείτε την αλήθεια;"

-"Ορκίζομαι" λέω, και σκέφτομαι αν πρέπει να σηκώσω το δεξί μου χέρι στον αέρα ή να το ακουμπήσω εκεί που υπήρχε προηγουμένως η Βίβλος. Άλλα τότε μπορεί να φαίνεται σαν να ορκίζομαι στο έπιπλο ή σαν να κοροϊδεύω το δικαστήριο. Αφήνω, λοιπόν, το χέρι μου να κρέμεται στο πλάι, όπως πριν, αλλά πιο αμήχανα. Σκέφτηκα μήπως θα μπορούσα να βάλω το χέρι στην τσέπη, αλλά

-"Κύριε μάρτυρα, πείτε μας τι γνωρίζετε για την υπόθεση".

-"Μάλιστα. Από που να ξεκινήσω;"

-"Απ' όπου νομίζετε. Από την Αρχή".

"The Wire" στον κινηματογράφο MIKROKOSMOS

Είχα μια ιδέα.

Προβολή όλων των σεζόν, της καλύτερης, κατά τη γνώμη μου, σειράς, "The Wire"

στον καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, κινηματογράφο, MIKROKOSMOS.

Κουασιμοδιάρης ο Χρήσιμος

Ντίλι-ντίλι-ντίλι του Φασίστα το Καντήλι

Ντίλι-ντίλι-ντίλι,

ντίλι το καντήλι

που έφεγγε και κένταγε

η ΝουΔούλα το μαντίλι,

ντίλι-ντίλι-ντίλι.

 

Ήρθε ο Μπαλτάκος,
και πήρε το φιτίλι
μέσ' από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε

η ΝουΔούλα το μαντίλι,

ντίλι-ντίλι-ντίλι.

Ήρθε κι ο Κασιδιάρης,
κι έδωσε τον Μπαλτάκο
που πήρε το φιτίλι
μέσ' από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε

η ΝουΔούλα το μαντίλι,

ντίλι-ντίλι-ντίλι.

Οι Χρυσοί Όρχεις του Περικλή

Τις προάλλες βρέθηκα τυχαία στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης, στο μπαλκόνι, διαβάζοντας στο tablet μου Θουκυδίδη. Τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Οι Μήλιοι παρέμεναν ουδέτεροι στον Πόλεμο που είχε ξεσπάσει μεταξύ Σπάρτης και Αθήνας και δεν ήθελαν να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Η Αθηναϊκή Συμμαχία ήταν μία πολιτική και στρατιωτική ένωση περίπου 150 αρχαίων ελληνικών πόλεων-κρατών, υπό την κηδεμονία της πόλης των Αθηνών, που είχε ως στόχο την αντιμετώπιση της περσικής απειλής. Οι Αθηναίοι λοιπόν, εκθέτουν μια σειρά επιχειρημάτων για να αποδείξουν πως είναι ορθό και προς το συμφέρον της Μήλου να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία, όπως μετονομάστηκε η Δηλιακή Συμμαχία όταν ο Περικλής μετέφερε το συμμαχικό ταμείο στην Αθήνα. Οι Μήλιοι επιχειρηματολογούν θεωρώντας πως όχι μόνο δεν είναι ορθό να ενταχθούν, αλλά δεν είναι καν προς το συμφέρον τους. Οι Αθηναίοι ανακοινώνουν πως αν δεν ενταχθούν στη Συμμαχία θα τους κάψουν, και οι Μήλιοι απαντούν πως δεν θα υποκύψουν στην απειλή και πως έχουν δίκιο να αποφασίζουν έτσι. Τότε οι Αθηναίοι λένε το αξεπέραστο: "Δεν αρκεί να έχεις δίκιο, πρέπει να έχεις και τη δύναμη να το υπερασπιστείς". Σκότωσαν, λοιπόν, όλους τους άντρες, ενώ πούλησαν ως δούλους όλες τις γυναίκες και τα παιδιά. Όπου δεν πίπτει Λόγος πίπτει ράβδος, δηλαδή. Οποίος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας. Ορίστε: Δημοκρατία και Λόγος στην πράξη. Ήπια άλλη μια γουλιά από τον καφέ μου κοιτάζοντας τον Παρθενώνα, άφησα κάτω το tablet και ξεκίνησα να στρίβω τσιγάρο, απολαμβάνοντας τον ήλιο που μου ζέσταινε το πρόσωπο.

"Γάμα τον Σύντροφό σου", ένα νεοφιλελεύθερο παραμύθι (και ταυτόχρονα μια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία)

0. Game Theory

Το 1944 κυκλοφορεί το βιβλίο Θεωρία Παιγνίων και Οικονομική Συμπεριφορά [Theory of Games and Economic Behavior] γραμμένο από τον οικονομολόγο Oskar Morgenstern και τον μαθηματικό John von Neumann. Με αυτό το βιβλίο ο von Neumann έμεινε στην ιστορία των μαθηματικών ως ο πατέρας της Θεωρίας Παιγνίων [Game Theory], η οποία βρήκε εφαρμογή κυρίως στην οικονομική επιστήμη.

1. The Manhattan Project

Την εποχή που θεμελιώνει τη Θεωρία Παιγνίων ο von Neumann δουλεύει ήδη στο Σχέδιο Μανχάταν [The Manhattan Project] (1942-1946). Το Σχέδιο Μανχάταν ήταν ένα σχέδιο έρευνας και ανάπτυξης της Ατομικής Βόμβας, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δημιουργήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, με τη συνεργασία του Ηνωμένου Βασιλείου και του Καναδά. Το Σχέδιο Μανχάταν ήταν υπό τη διεύθυνση του Αμερικανικού Στρατού και κόστισε περίπου 26 δισεκατομμύρια δολάρια (με σημερινές ισοτιμίες). 

2. Cold War     

Η επιτυχία του Σχεδίου Μανχάταν με τη ρίψη των Ατομικών Βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι θα οδηγήσει στην παράδοση της Ιαπωνίας, στη νίκη των Συμμάχων, και σταδιακά στην έναρξη του Ψυχρού Πολέμου [Cold War] και την ίδρυση, το 1947, της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών [The United States Atomic Energy Commission (AEC)]. Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας ήταν ένας οργανισμός που ιδρύθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών για την ανάπτυξη και τον έλεγχο της ατομικής επιστήμης και τεχνολογίας σε καιρό ειρήνης. Ο von Neumann από το Σχέδιο Μανχάταν προωθήθηκε στην Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, και καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου μέχρι το τέλος της ζωής του (1957) θα ασχοληθεί με την ανάπτυξη της Βόμβας Υδρογόνου, και τη σχεδίαση Ψυχροπολεμικών Στρατηγικών. Σχεδόν το σύνολο του επιστημονικού έργου του von Neumann σχετίζονταν άμεσα με την ανάπτυξη της Ατομικής Βόμβας και αργότερα με την ανάπτυξη της Βόμβας Υδρογόνου, καθώς και με τη χάραξη της Στρατηγικής του Ψυχρού Πολέμου. Ο von Neumann υπήρξε σύμβουλος της CIA (Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών [Central Intelligence Agency]), του Αμερικανικού Στρατού, και της RAND Corporation.